De Stichters
De Geschiedenis van de Aarde, deel 8: De Overgang van Lemurië naar Atlantis
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets
19 mei 2005
Gegroet, geliefden. Dit is een voortzetting van deel 7. Wij zijn de Stichters.
Wij voelen dat het belangrijk is om uitleg te geven over de sluiers en vervormingen op en boven jullie wereld tijdens de overgang van Lemurië naar Atlantis. Zowel de Alpha Draconiërs als de Orioniërs hadden in deze periode scheepsvloten om de Aarde cirkelen. Deze schepen bevonden zich hoofdzakelijk in de vierde dichtheid. De twee groepen hadden een oppervlakkig verbond gebaseerd op handel in technologie in ruil voor een staakt het vuren.
Een van de technologieën die zij hadden ontwikkeld was een hoog intense elektromagnetische straal die het etherisch veld rond de Aarde kon ontwrichten. Om hun vijanden van de Aarde weg te houden, creëerden zij door middel van deze technologie een krachtveld. Dit veld sloot nieuwe buitenaardse groepen niet alleen buiten, maar creëerde ook een vervorming in de Akasha-velden rond de Aarde. Ofschoon de hoofdbibliotheek van Akasha geen locatie heeft in tijd en ruimte, vormde dit gebied boven de Aardse atmosfeer wel een portaal naar Akasha. Dit is een van de redenen waarom het ophalen van informatie tijdens deze periode zo moeilijk is geweest.
Een andere belangrijke factor om rekening mee te houden, en waarover in jullie boeken is geschreven, is de quarantaine die in werking werd gesteld na de vernietiging van Lemurië. Omdat het trillingsniveau van mensen zo sterk was gedaald, werd de Aarde niet langer als een veilige en wenselijke plaats beschouwd om vredelievende en liefhebbende groepen te vestigen. Om de Orioniërs en Draconiërs ervan te weerhouden astrale en etherische beschavingen op naburige werelden te corrumperen, werd er door de Pleiadiërs van de zevende dichtheid een krachtveld geplaatst om Aardse zaken tot de Aarde te beperken. Deze sluier werd pas rond 1987 A.D. opgetrokken, de tijd die bekend staat als de Harmonische Convergentie.
Toen de instabiliteit van de Aarde na de ondergang van Lemurië afnam, landden de Draconiërs en probeerden zich te verspreiden, maar hadden het moeilijk in hun reptielen lichamen. Toen namen zij hun toevlucht tot het incarneren via de overlevenden van Lemurië op een relatief stabiele lansmassa in wat nu de Atlantische Oceaan is. Tegelijkertijd zagen groepen Pleiadiërs de kans om de Aarde opnieuw te bevolken en ook zij kwamen, ondanks de quarantaine. Groepen van Rigel en Betelgeuze van Orion kwamen ook en zij vonden de atmosfeer van de Aarde bijna ideaal voor snelle bevolking. Het DNA van de overlevenden was nu hoofdzakelijk Orionisch, plus een beetje Sirische, Andromedaanse en Draconische energie. Toen de nieuwe beschaving opkwam, begon het Pleiadische, Orionische en Draconische DNA te muteren, en de nieuwe wezens werden wetenschappelijker en intellectueler in hun evolutie. Aldus begon de eerste Atlantische periode. Deze mensen hadden nog steeds het reptielenbrein, maar hun hersenschors bevatte ook elementen van hogere Pleiadische deugden en inzichten.
Een beschaving begon zich te ontwikkelen die heel veel leek op die die nu bestaat, met allerlei technologische prestaties.De hogere Pleiadische geesten gecombineerd met de hartstocht van de Orioniërs en de competitiedrang van de Draconiërs, resulteerde in een gestructureerde wereld van machines en grote architectuur. Michaël en zijn legioenen, nederig geworden door hun vroegere fouten, probeerden opnieuw de meer ontwikkelde zielen van Atlantis te beïnvloeden. De Raad van Rigel, die zich had teruggetrokken toen de Aarde instabiel was, begon zich opnieuw te interesseren voor wat er gaande was. Behalve dat grote aantallen Orioniërs in menselijke vorm incarneerden, bleven ze in ruimteschepen aanwezig boven het Atlantische continent. Blijkbaar had de quarantaine niet gewerkt en was de Aarde opnieuw een magneet voor allerlei soorten aangename en onaangename wezens.
De eerste periode van Atlantis kwam gedeeltelijk tot stilstand tegen het einde van de grote cyclus ongeveer 50.000 B.C. De beschaving werd echter opnieuw opgebouwd en de laatste periode van Atlantis begon. Er bestaat veel vrij accurate informatie over Atlantis in verschillende van jullie gechannelde geschriften, waaronder de werken van Alice Baily en Edgar Cayce. Wij zullen die inspanning niet ongedaan maken. We willen echter wel zeggen dat de ondergang van de tweede Atlantische periode omstreeks 23.200 B.C. plaatsvond, en werd veroorzaakt door het misbruik van kristallijnen energiegeneratoren. Wij zullen kort verklaren hoe dit plaatsvond.
Ongeveer 2.000 jaar voor het einde van Atlantis, ontwikkelden de Atlantiërs radionische apparaten door gebruik te maken van kwartskristallen. Zij waren in staat om alle energie te genereren die ze nodig hadden voor vrijwel elk deel van hun beschaving. Deze energie was krachtig genoeg om de kwaadaardige aspecten van de samenleving te verleiden. Verscheidene Atlantische wetenschappers sloten overeenkomsten met Orionische groepen buiten de Aarde, het verkopen van technologie in ruil voor superioriteit. Dit komt overeen met wat er tegenwoordig gebeurt tussen bepaalde Aardse groepen en de Zeta Reticuliërs.
De Orionisch gezinde rebellen wilden steeds meer vermogen van de energie genererende kristallen en besloten er wapens van te maken. Zij kregen niet de kans om oorlog te ontketenen omdat een van de bijzonder krachtige kristallijnen generatoren explodeerde en het continent met de meeste van haar bewoners deed zinken. Slechts een handje vol ontsnapte in luchtschepen en een nog kleiner aantal in zeeschepen. Meer dan 90% van degenen die via de zee wilden ontsnappen, verdronken in enorme tsunami’s. Zij die in luchtschepen vluchtten gingen naar wat nu Centraal en Midden Amerika is, en naar Egypte.
Dit medium heeft ontdekt dat bijna alle mensen met wie hij regressietherapie en helingsessies deed, direct betrokken waren bij de ondergang van Atlantis. Zoals gebruikelijk bleven wij, de Stichters, gedurende deze periode voornamelijk observeren. Volgens ons inzicht was het een onevenwichtigheid tussen hoofd en hart wat Atlantis daadwerkelijk vernietigde. De wetenschappelijk georiënteerde hybriden van de Atlantische periode hadden opnieuw hun emoties onderdrukt op een manier die te vergelijken was met die van de Luciferianen, waardoor de meeste Atlantiërs hun vermogen verloren om onderscheid te maken tussen energieën die spirituele groei stimuleerden en die die leidden naar de toename van fysieke, astrale en etherische macht.
Als de bewoners van Atlantis hun emotionele en mentale lichamen in evenwicht hadden gehad, dan zouden ze hebben gezien wat er gebeurde en in staat zijn geweest stappen te ondernemen om het te voorkomen. Wij zien dat zich tegenwoordig een vergelijkbaar scenario afspeelt in jullie moderne wereld. Wij zeggen dat jullie bijna net zover zijn als jullie waren ten tijde van de vernietiging van Atlantis. Er zijn echter twee belangrijke verschillen. De Goddelijke Dispensatie staat nu een groot aantal zielen toe om tot hogere bewustzijnsniveaus te ontwaken, en er zijn veel goedgezinde buitenaardse groepen die de gebeurtenissen in jullie wereld nauwlettend in de gaten houden, en direct in actie komen om een grote nucleaire oorlog te voorkomen. Bovendien beschikken deze groepen over geavanceerde technologieën waarmee ze exotische en ongewone wapens kunnen ontdekken nog voor ze worden getest.
We hebben het nog niet gehad over een heel belangrijk deel van jullie geschiedenis, dat van de Egyptische, Bijbelse en Griekse perioden. Er is nog een andere speler in het drama die in grote mate de culturen vormde die na Atlantis verschenen, namelijk Sirius. In de volgende sessie zullen we het hebben over de rol van de Siriërs in de Joodse, Christelijke en Griekse mythologie. Daarnaast geven we onze visie op wat er werkelijk gebeurde in de tijd van Jezus – wie hij was, wat hij eigenlijk deed en waar de vervormingen liggen in het officiële historische verhaal.
Een andere keer zullen we het ook kort hebben over de Azteekse, Tolteekse en Mayacultuur. Wij zijn de Stichters.