De Stichters
De Precessie en de Galactische Cyclus
De Stichters via Sal Rachele
vertaald uit het Engels door Frank Hoogerbeets
12 november 2005
Gegroet, geliefde Scheppers. Vandaag zullen wij spreken over het verband tussen de precessie van de Aardas en de veranderingen van het elektromagnetische veld van jullie Aarde. Dit is een vrij moeilijk onderwerp en wij vragen jullie om dit rustig te lezen en in je op te nemen. Wij zullen ons best doen om de dingen eenvoudig te houden. Daarom zullen wij de dingen stap voor stap uitleggen opdat jullie alles zo goed mogelijk begrijpen.
Alle planetaire lichamen zijn elektromagnetisch (EM) van aard. De werken van jullie metafysische wetenschapper David Wilcock [www.ascension2000.com] bevat een beschrijving van de toroïde aard van planeten en planetoïden. Een torus komt overeen met een bolvormige “doughnut”, met gaten die de polen van de magneet met elkaar verbinden. Stel je de Aarde voor (als een beetje peerachtige vorm) met een geboord gat dat van pool naar pool loopt (zoals een machine de kern uit een stuk fruit kan halen). De elektromagnetische energie van de Aarde stroomt door dit kanaal tussen de polen en vervolgens over de oppervlakte langs de grote en kleine rasterlijnen. Het overeenkomstige materiaal van de heer Wilcock toont enkele diagrammen hiervan. Je kunt ook artikelen over EM-velden vinden op jullie internet en diagrammen vinden over het EM-veld van de Aarde met het torusmodel.
Stel je nu voor dat het EM-veld tussen de polen, dat door de kern van de torus stroomt, in beide richtingen tot in de ruimte reikt – d.w.z. vanuit de noordpool omhoog de ruimte in en vanuit de zuidpool omlaag de ruimte in. Onthoud dat wij de woorden “omhoog” en “omlaag” alleen maar gebruiken om een punt duidelijk te maken en dat beiden in werkelijkheid niet bestaan behalve in relatie tot elkaar.
Stel je vervolgens voor dat de straal EM-energie die vanuit de kern van de torus de ruimte in stroomt, periodiek contact maakt met EM-bronnen in de ruimte. Met andere woorden, een bepaalde energetische EM-puls van een verafgelegen ster zal een energiestoot de ruimte in stralen die soms precies samenvalt met de kern van de Aarde.
Goed, wij hadden beloofd om rustig aan te doen. Wij zijn hier nog maar net mee begonnen. Laten wij een andere analogie gebruiken opdat jullie dit beter kunnen begrijpen. Stel je voor dat je een set kinderspeelgoed hebt dat is gemaakt van hout of plastic. Eén van de speeltjes lijkt op een ronde bal met een opening van het ene naar het andere einde. Als je op een zonnige dag naar buiten gaat en de bal tegen de zon houdt en door het gat kijkt, dan zie je de stralen van de zon door de opening van de bal. Maar als de “polen” van de bal niet correct samenvallen, dan zul je het licht van de zon er niet doorheen zien komen.
Zo – is dat eenvoudig of niet? Wij denken dat jullie allemaal de analogie begrijpen.
Stel je nu voor dat de Aarde roteert als een uit balans geraakte top of gyroscoop. Als je een grafiek zou maken van het gebied in de kosmos dat samenvalt met de polen van de Aarde langs de toroïde kern die van de ene naar de andere kant beweegt, dan zou het pad een ellips beschrijven langs de hemel. Om je dit te helpen visualiseren, stel je voor dat je de bal met het gat in het midden vasthoudt en stel je dan een licht voor dat vanuit de kern van de bal naar buiten schijnt. De lichtstralen schijnen in smalle rechte stralen naar buiten, zoals een schijnwerper tijdens een nachtelijk evenement in jullie steden de hemel verlicht. Je kunt ook denken aan een roterende schijnwerper en het pad dat het licht tegen de hemel beschrijft. Het zal een ellips vormen.
Telkens als de ellips een grote energiebron kruist, zoals een ster, een cluster, een nevel, een quasar of een verafgelegen Melkweg, zal de energie die straalt naar en samenvalt met de Aarde, het Aardse EM-veld veranderen. Als de energiebron erg ver weg is of heel zwak, zal de verandering niet groot zijn. Maar als de energie heel sterk is of dicht bij de Aarde, zullen de gevolgen heel merkbaar zijn.
Omdat de Aarde en het zonnestelsel eveneens door de ruimte bewegen in een cirkel rond het centrum Melkweg, zal het grotere galactische elliptische pad dat de noord- en zuidpool van de Aarde beschrijven, elke precessie veranderen. Laat ons dat uitleggen met een klein beetje wiskunde:
De Aarde draait ongeveer elke 228 miljoen jaar om het centrum van de Melkweg. Dit kan de Galactische Cyclus worden genoemd.
Eén precessiebeweging langs alle twaalf tekens van jullie dierenriem vormt één Grote Cyclus van ongeveer 25.920 jaar.
Telkens als één Grote Cyclus is voltooid keert het elliptische patroon dat wordt beschreven door de toroïde kern terug naar zijn “beginpunt”. Het aantal ellipsen dat tijdens een Galactische Cyclus wordt gemaakt komt ongeveer overeen met 228 miljoen gedeeld door 25.900, ofwel iets meer dan 9.000 Grote Cycli. Als je je hiervan nog steeds geen voorstelling kunt maken, denk dan aan het tekengerei waarmee je spiralen en figuren kunt tekenen, en stel je jezelf een reeks cirkels voor die om een grote cirkel (of eigenlijk een spiraal) draaien.
Stel nu dat je wilt weten hoe vaak het centrum van de Aarde samenvalt met het exacte centrum van de Melkweg. Deze exacte samenstand vindt dan eens per 228 miljoen jaar keer 25.920 jaar plaats (een heel groot getal tussen vijf en zes biljoen) [5.909.760.000.000 Vert.], omdat de kleinere cyclus (precessie) niet precies verdeeld kan worden in 228 miljoen (de galactische cyclus).
Nogmaals, omdat het zonnestelsel elke 228 miljoen Aardse jaren om het centrum van de Melkweg draait, en omdat 228 miljoen niet deelbaar is door 25.920, zal de positie van de Aarde elke keer dat het zonnestelsel terugkeert naar een beginpunt, anders zijn. Echter, omdat de grotere ellips van de rotatie van het zonnestelsel om het centrum van de Melkweg zo groot is vergeleken de ellipsen van de precessies van de Aardas, zijn de gebeurtenissen die op bepaalde momenten gedurende elke precessie energie uitstoten naar de Aarde, tamelijk voorspelbaar en constant.
Anders gezegd, stel je voor dat na elke volledige precessie de polen van de Aarde ongeveer samenvallen met het centrum van de Melkweg. De volgende paar precessies zullen de polen ongeveer op hetzelfde punt en op hetzelfde moment in de cyclus blijven samenvallen. Als er specifieke EM-anomalieën optreden elke keer dat de polen samenvallen met het galactische centrum, dan zullen deze anomalieën gedurende een aantal Grote Cycli blijven plaatsvinden, totdat de positie van het zonnestelsel niet langer gunstig is voor de samenstand. Bijvoorbeeld, de energieën van het galactisch centrum kunnen gedurende twaalf of meer Grote Cycli bijzonder sterk door de polen van de Aarde stromen voordat de hoek van de samenstand voldoende is afgeweken om de instroming van energieën te verzwakken. Dat zou betekenen dat er gedurende 312.000 jaar ongeveer elke 26.000 jaar (12 cycli) grote cataclysmische instromingen van energie naar de Aarde zouden zijn.
Neem ons niet kwalijk dat wij geen diagrammen hebben om dit te verduidelijken. Wij zullen het medium vragen om te gelegener tijd diagrammen te tekenen om dit te verduidelijken. Maar de vraag was “wat is de relatie tussen de precessie en de beweging van het zonnestelsel naar EM-anomalieën” en wij denken dat wij die vraag wetenschappelijk hebben beantwoord.
De tijdsperiode van de exacte samenstand is ongeveer drie dagen in Aardse tijd. Het exacte middelpunt van de volgende precessiesamenstand is rond 11pm GMT op 21 december 2012. Gedurende 36 uur voor en na deze tijd zullen de energieën van deze samenstand maximaal zijn en de geopende portalen rond de Aarde zullen grote verschuivingen teweeg brengen in zielen. Onthoud alsjeblieft, geliefde Scheppers, dat de rotatie van de Aarde niet noemenswaardig zal veranderen. De Zon zal nog steeds in het Oosten opkomen en in het Westen ondergaan, en de dagen en nachten zullen nog steeds ongeveer even lang zijn. Dit is een elektromagnetisch fenomeen, niet een gravitatie- of rotatiefenomeen.
In metafysische termen samengevat zouden we kunnen zeggen dat elke Grote Cyclus en elke Galactische Cyclus (precessie en omloop van de Zon rond de Melkweg) lessen bevat in de evolutie van een ziel. Telkens wanneer de precessie de Aarde op één lijn brengt met het galactisch centrum, is er een nieuw niveau van zielinwijding of een gelegenheid om te bekijken wat de ziel heeft geleerd sinds de laatste cyclus. Omdat alles in dit universum in spiralen beweegt, zal het scenario met elke Aardecyclus anders zijn. Dus met het naderende einde van de huidige Grote Cyclus, die zal plaatsvinden in jullie jaar 2012, zullen zielen opnieuw een kans hebben om zich af te stemmen op de energieën van het galactisch centrum. EM-energieën zullen door de kern van de Aarde stromen, vervolgens langs de leylijnen en daarna over de hele oppervlakte van de Aarde worden geleid, en zielen zullen wederom een gelegenheid hebben om zichzelf opnieuw af te stemmen en de balans op te maken van wat zij hebben geleerd sinds de laatste samenstand.
Het deel van de ruimte waar het zonnestelsel doorheen gaat verandert met elke Grote Cyclus. De specifieke energiefluctuaties van de huidige doorgang zijn in die zin van betekenis dat zij een zelfde samenstand markeren met wat 108 miljoen jaar geleden plaatsvond, toen de eerste grote golf van individualisatie begon waarbij zielen zich van de Godheid afscheidden. Daarom zal het voor velen lijken alsof zij thuiskomen, terwijl zij in feite gewoon opnieuw ervaren wat 108 miljoen jaar geleden plaatsvond, maar op een andere arm van de spiraal. In werkelijkheid zijn alle zielen al thuis en zijn dat altijd geweest, ondanks dat vele aspecten van zielen door de kosmos hebben gereisd sinds de afscheiding van de Godheid. Anders gezegd, een deel van jullie is veilig in de Godheid gebleven terwijl andere delen door verafgelegen domeinen en lagere dichtheden reizen. Nog een belangrijke opmerking: Bijna alle zielen in jullie universum zijn minder dan 228 miljoen jaar “oud” met betrekking tot het hebben van individuele aspecten. Daarom heeft niemand van jullie ooit een volledige Galactische Cyclus meegemaakt. Dat is iets voor jullie om over na te denken.
Wij zullen nu afsluiten. Jullie hebben veel om over na te denken en te verwerken. Je zult dit wellicht meerdere keren moeten lezen om te kunnen begrijpen wat wij zeggen, maar totdat wij diagrammen hebben zal dit moeten volstaan. Wij zijn de Stichters, altijd het licht van de Bron uitstralend.