| UnityNet |
Het Oude Pijl Project
Wingmakers – Interview 3
Door Sarah
Wat volgt is een sessie met Dr. Neruda die ik vastlegde op 30 december 1997. Hij gaf mij toestemming zijn antwoorden op mijn vragen op te nemen. Dit is een exact verslag van deze sessie. Dit was een van de vijf keren dat ik onze gesprekken op een taperecorder kon opnemen. In dit verslag is niets veranderd en ik heb mijn best gedaan dezelfde woorden, frasering en grammatica te gebruiken.
(Het lijkt me nuttig dat je eerst de voorgaande interviews leest) Interview 1 en Interview 2
Sarah: “Goedenavond dr. Neruda. Ben je klaar?”
Dr. Neruda: “Ja, ik ben klaar wanneer jij zover bent.”
Sarah: “Een van de dingen die ik moeilijk te begrijpen vind in deze hele zaak is dat het concept tijdreizen altijd een redelijk gemakkelijk te ontwikkelen technologie lijkt. Ik weet dat ik die indruk heb gekregen van Star Trek en van verschillende andere films en van de televisie, maar toch, wat je beschreven hebt lijkt zo moeilijk te zijn dat we hierin misschien nooit zullen slagen. Is het werkelijk zo moeilijk te ontwikkelen?”
Dr. Neruda: “De manier waarop tijdreizen gepresenteerd wordt in de films bagatelliseert de complexiteit van deze technologie, en het interactieve tijdreizen of BST zoals deze door Vijftien is gedefinieerd, is de meest geavanceerde van alle technologieën. Het is de toptechnologie waarvan werkelijk alle andere technologieën afgeleid kunnen worden. Dus, door BST te creëren, creëert men een kortere of een versnelde weg naar het verkrijgen van werkelijk alle andere technologieën. Daarom is BST zo moeilijk te ontwikkelen.
Sciencefiction doet de meeste wetenschappelijke vooronderstellingen die verband houden met het begrip van tijdreizen geweld aan. En BST in het bijzonder is een extreem geavanceerde toepassing van wetenschappelijke principes die gewoonlijk niet te vinden zijn in sciencefiction, meestal omdat de mensen meer van de effecten en de plots van tijdreizen houden, dan dat ze de wetenschap erachter willen begrijpen. Dus schrijvers, speciaal die voor televisie en films, bagatelliseren de complexiteit die deze toptechnologie omgeeft.”
Sarah: “Maar je hebt mijn vraag niet echt beantwoord – zullen ze het kunnen ontwikkelen?”
Dr. Neruda: “Ik heb nog wel wat twijfels of de Labyrint Groep erin zal slagen BST te ontwikkelen. De vraag is of het op lange termijn in het belang van de mensheid is. Net voordat ik eruit stapte zouden ze een paar weken later beginnen met de eerste grootschalige testen. Er bestond op directieniveau een algemene verwachting dat het een kwestie was van vier tot zes maanden alvorens een test succesvol zou zijn verlopen.”
Sarah: “Wat is dan het grootste obstakel om te slagen?”
Dr. Neruda: “Eenvoudig gezegd, of de Labyrint Groep in staat is interventiepunten te definiëren en toegankelijk te maken – volgens de voorschriften van Vijftien – die de minste uitwerking hebben op daarmee verbonden gebeurtenissen in horizontale tijd. Het is de meest subtiele, maar toch de belangrijkste component voor deze hele keten van technologieën.”
Sarah: “Kun je dit in lekentaal uitleggen?”
Dr. Neruda: “Het is een ontzettend moeilijke technologie om te ontwikkelen – het definiëren van de optimale interventiepunten, de toegang tot deze interventiepunten en de terugkeer van deze referentiepunten zonder ontdekt te worden. Dit gaat allemaal over het koppelen van tijd op een causaal niveau met een minimum aan verstoring. Het is eenzelfde soort uitdaging als een steen in de vijver gooien zonder rimpels te veroorzaken.”
Sarah: “Waarom zijn ze zo bezorgd over het minimaliseren van verstoringen? Ik bedoel – in het geval van de Animus – proberen ze niet de mensheid compleet uit te roeien? Waarom zouden we ons druk maken om een verstoring in hun manier van leven?”
Dr. Neruda: “Ten eerste komen de Animus niet om de mensheid uit te roeien. Ze komen om de genetische bibliotheek – de Aarde dus – te controleren. Hun interventie wordt niet helemaal begrepen, maar het is niet de bedoeling dat ze onze dieren of de mensen zullen doden. Het heeft meer te maken met genetische manipulatie en hoe hun soort aangepast kan worden om een spiritueel bewustzijn te herbergen. Bovendien willen ze de aarde niet koloniseren, maar hun uiteindelijke bedoeling kennen wij niet.
Op je vraag inzake het minimaliseren van de invloeden van een BST interventie, kan ik je zeggen dat dit evenveel te maken heeft met egoïstische als met altruïstische belangen. Wanneer gebeurtenissen worden aangepast of veranderd, kunnen ze onbedoelde maar zeer onvoorspelbare consequenties hebben. Bijvoorbeeld, we zouden met succes de Animus van onze galaxy kunnen weghouden, maar tijdens dit proces kunnen we ze onbedoeld naar een andere planeet sturen. Dit zou consequenties hebben voor onze planeet die we nooit zouden kunnen voorspellen.”
Sarah: “Heb je het nu over karma?”
Dr. Neruda: “Nee. Het heeft te maken met fysica en de inherente aard van complexe systemen. Causale energie is eeuwig. Het springt van de ene naar de andere gebeurtenis. In sommige gevallen verandert het de gebeurtenis, in andere gevallen creëert het een gebeurtenis. Causale energie is de meest krachtige, invloedrijke kracht in het universum en wanneer het opnieuw gedirigeerd wordt – op mondiale schaal – zal het zich op onvoorspelbare en op ontelbare manieren terugkaatsen.”
Sarah: “Dus dit is het gevaar van BST – de onbekendheid van de gevolgen van het veranderen van gebeurtenissen? Suggereer je dat we met succes de aandacht van de Animus voor onze planeet kunnen omleiden om tien jaar later het slachtoffer te worden van de een of andere catastrofe die ons van deze planeet wegvaagt?”
Dr. Neruda: “Nee, zo gebeurt het niet. Het energiesysteem dat opnieuw gedirigeerd wordt zal eenvoudig teruggekaatst worden naar het punt vanwaar het aangepast werd. Hoe het zou terugkaatsen is zo complex dat onmogelijk de aard van zijn reactie te voorspellen is. Ik denk dat het de een of andere ramp kan veroorzaken, maar dat wil niet zeggen dat de mensheid wordt gestraft, als je dit bedoelt.”
Sarah: “Ja dat bedoelde ik. Maar is het dan niet waar dat karma bestaat? En als we Animus via BST naar een andere planeet sturen, creëren we voor ons niet een negatieve reactie?”
Dr. Neruda: “Nee. Het betekent dat we een reactie krijgen en de aard van die reactie hoeft geen enkele relatie te hebben met de aanpassing van de causale energie, zodat niemand ooit in de gaten krijgt dat er een reactie was. Dit is de aard van de causale energie – het kaatst zijn eigen kracht en intelligentie terug, het is niet een simpele reactie op een actie.”
Sarah: “Ik dacht dat karma, en zelfs de fysica, ervan uitgaat dat iedere actie gevolgd wordt door een gelijke of een tegenovergestelde reactie. Wat gebeurt er met dit principe?”
Dr. Neruda: “Het is levend en wel. Het kan alleen niet toegepast worden op causale energiesystemen of op de dimensionale of verticale tijd.”
Sarah: “Oké, ik probeer nog een discussie over de fysica te vermijden, ik wil graag weten waarom je denkt dat BST zal slagen, gelet op de discussie van de laatste paar minuten.”
Dr. Neruda: “Het is een van de belangrijkste redenen waarom ik eruit stapte.”
Sarah: “Hoe bedoel je dat?”
Dr. Neruda: “Deze kwestie van onzekerheid, met betrekking tot causale energiesystemen, is altijd het breekpunt van BST geweest – tenminste theoretisch. Vijftien gelooft dat hij dit kan oplossen. Ik ben daar niet zo zeker van, in het bijzonder na mijn ontdekking van de WingMakers, waardoor ik een beetje begrijp hoe ze de kwestie met de Animus denken op te lossen.”
Sarah: “Ik weet dat je dit al even hebt aangesneden, maar wil je mijn geheugen nog even opfrissen? Wat is hun oplossing?”
Dr. Neruda: “Ik heb slechts een paar stukjes van de legpuzzel, dus ik kan geen definitief oordeel geven.”
Sarah: “En wat is de aard van deze bronnen?”
Dr. Neruda: “Er was een RV-sessie (iemand met psychische gaven die op afstand kan zien) die wat inzichten opleverde. Ik las nog meer in de introductie van de tekst van de optische schijf …
Sarah: “”De tekst die letterlijk verdween?”
Dr. Neruda: “Ja, maar ik heb de hele tekst in mijn geheugen opgeslagen.”
Sarah: “Nog iets anders?”
Dr. Neruda: “Ik had een rechtstreekse communicatie met de WingMakers, althans ik denk dat deze hen vertegenwoordigde.”
Sarah: “Hoe? Wanneer?”
Dr. Neruda: “Het is een gecompliceerd verhaal, maar Samantha, de RV die aan ons project was toegevoegd, kreeg een steeds sterkere verbinding met de WingMakers. Jammer genoeg was deze zo sterk dat Vijftien niets anders kon doen dan haar aan een MRP te onderwerpen. Ik ontmoette haar even voor de procedure en zij begon plotseling iemand voor mij te channelen, waarvan ik dacht dat die tot het Centrale Ras behoorde.”
Sarah: “En vanuit deze drie bronnen denk je een goed beeld te hebben gekregen hoe de WingMakers hun genetische bibliotheek willen beschermen?”
Dr. Neruda: “Correct.”
Sarah: “Wat zei deze gechannelde entiteit?”
Dr. Neruda: “Allereerste benadrukte zij dat onze technologie zou falen.”
Sarah: “En met deze technologie bedoelde zij BST?”
Dr. Neruda: “Dat was mijn interpretatie.”
Sarah: “Dus je vertrouwt deze Samantha?”
Dr. Neruda: “Ik heb geen twijfels over haar. Zij was nu eenmaal onze beste RV, en waarschijnlijk de beste, natuurlijk intuïtieve mens die we ooit binnen het ACIO hebben gehad.”
Sarah: “Laten we teruggaan naar wat je een minuut geleden zei. Begrijp ik je goed dat je uit het ACIO stapte omdat je het niet eens was met Vijftien over BST en de verdedigingsoplossing van de WingMakers?”
Dr. Neruda: “Ja, dat was de belangrijkste factor.”
Sarah: “Kan je dit nader uitleggen?”
Dr. Neruda: “Vijftien geloofde dat Samantha – onze RV – onze missie in gevaar kon brengen omdat zij contact kon maken met de WingMakers. In twee van de drie RV- sessies die zij hield, ontdekten ze haar aanwezigheid en ze begonnen haar te onderzoeken. Vijftien – toen hij eenmaal een bevestiging kreeg wie deze wezens waren – raakte gealarmeerd en maakte een eind aan deze RV- sessies.
Toen ik hem naar het waarom vroeg, leek hij enigszins bevreesd te zijn voor hun vermogens om ons werk aan BST te volgen en was bang dat ze er een eind aan zouden maken.”
Sarah: “Waarom?”
Fifteen: “Omdat ze zeer machtige wezens zijn. Wat de mensen God noemen, vermenigvuldigd met een factor 1.000 en je komt in de buurt van de vermogens en macht die deze wezens bezitten.”
Sarah: “Wil je hiermee zeggen dat deze wezens machtiger dan God zijn?”
Dr. Neruda: “Het probleem van je vraag is dat ik niet weet wat je onder God verstaat. Het concept God in de Bijbel, of in de meeste heilige boeken, lijkt op niets wat ik denk”
Sarah: “Oké, ik kom op dit onderwerp terug omdat ik het erg belangrijk vind, maar ik wil ook ons gesprek over je vertrek compleet maken. Kun je mij vertellen wat er gebeurde?”
Dr. Neruda: “Simpel gezegd, ik begon te voelen dat het verdedigingswapen die door de WingMakers op deze planeet was geïnstalleerd een betere kans van slagen had dan BST. Alle logica dicteerde deze waarheid. Vijftien echter, was het hiermee niet eens. Hij wilde verdergaan met het onderzoeken hoe de overige locaties van de WingMakers gevonden konden worden en hoe ze ‘on-line’ gebracht konden worden, maar hij was nooit van plan de technologie of iets wat betrekking had op die ontdekking met het gewone publiek delen.”
Sarah: “En dus veroorzaakten jullie verschillende inzichten jouw vertrek?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Terug naar het onderwerp God. Vertel hoe jouw versie van God omschreven kan worden.”
Dr. Neruda: “God is een verenigende, éénmakende kracht, de belangrijkste en de eeuwigdurende. Deze kracht is de oorspronkelijke kracht die het leven uit zichzelf opdroeg zowel zijn metgezel als een reis te worden. Het leven dat opgeroepen was experimenteerde langdurig totdat er een zieldrager gevormd was die een deeltje van die kracht naar buiten, naar de zich uitbreidende universa kon meenemen.”
Sarah: “Ik neem aan dat deze zieldrager het Centrale Ras is?”
Dr. Neruda: “Correct.”
Sarah: “Zijn ze dezelfde als engelen?”
Dr. Neruda: “Nee, het Centrale Ras is meer verwant met de planners en de architecten van het universum. Zij zijn niet erg bekend en worden niet goed begrepen, zelfs niet in de meest waardevolle kosmologieën van de Corteum.”
Sarah: “Dus ik neem aan dat wanneer de engelen echt zijn zij toch een andere creatie van het Centrale Ras zijn?”
Dr. Neruda: “Correct.”
Sarah: “Dan creëerde God, of deze kracht zoals jij deze beschreef, in werkelijkheid niets anders dan het Centrale Ras, en keerde daarna terug naar zijn woonplaats in het centrum van het universum. Het klinkt alsof het Centrale Ras al het werk deed.”
Dr. Neruda: “Het Centrale Ras is eenvoudig een in tijd verschoven versie van het menselijke ras.”
Sarah: “Hé?”
Dr. Neruda: “Het Centrale Ras bewaart het genetische archetype van het menselijke soort, welke vorm het ook aanneemt, in welke tijd het ook leeft en in welk deel van het universum het ook woont. Dit archetype is als een magnetische kracht – het trekt de minder ver geëvolueerde versie van het soort naar zich toe. Alle versies van de menselijke soorten zijn louter in tijd verschoven versies van het Centrale Ras – althans dat is het gezichtspunt van de Corteum.”
Sarah: “Even wachten. Wil je beweren dat ik gemaakt ben van dezelfde DNA als het Centrale Ras? Dat ik in wezen dezelfde ben, genetisch gezien dan, alleen in een andere tijd en ruimte? Hoe is dat mogelijk?”
Dr. Neruda: “Het is mogelijk omdat het Centrale Ras het op die manier ontworpen heeft. DNA is niet iets dat alleen maar fysieke eigenschappen en predisposities overdraagt. Het is de doorgever van onze concepten van tijd, ruimte, energie en materie. Het is de overbrenger van ons bewustzijn en de onbewuste filters. Het is de overbrenger van onze ontvankelijkheid voor de innerlijke impuls van de oorspronkelijke gedachte en deze ontvankelijkheid is wat de beweging of de impuls van het wezen bepaalt.”
Sarah: “De beweging van het wezen?”
Dr. Neruda: “Alle wezens zijn in beweging. Ze gaan altijd ergens heen op ieder moment van hun leven. Het is geen fysieke beweging, hun denken is in beweging. Hun onbewuste is altijd in beweging, is in interactie met de gegevensstroom van het multiversum. De beweging van het wezen is eenvoudig een term die we binnen het ACIO gebruiken om het innerlijk kompas te definiëren.”
Sarah: “En het innerlijk kompas is?”
Dr. Neruda: “Het is het radarsysteem van het individu dat zijn wegen door het leven definieert op zowel het macroscopische als op het microscopische niveau en alles er tussen.”
Sarah: “Ik krijg het gevoel dat dit onderwerp eeuwig door kan gaan.”
Dr. Neruda: “Zo ingewikkeld is het niet, Sarah. Denk aan de besluiten die je in je leven maakt. Welke denk je zijn door externe invloeden gemaakt, welke waren je eigen en welke waren een combinatie van zowel externe als eigen beslissingen?
Sarah: “Bedoel je een percentage?”
Dr. Neruda: “Maak eens een schatting.”
Sarah: “Het hangt af van de fase in mijn leven. Toen ik een baby was, maakten mijn ouders alle beslissingen …”
Dr. Neruda: “Nee, dit geldt voor alle fasen – vanaf je geboorte tot je dood. Doe eens een schatting.”
Sarah: “Ik zou het niet weten, misschien veertig procent extern, dertig procent mijn eigen en dertig procent een combinatie.”
Dr. Neruda: “Dan zal je verbaasd zijn wanneer ik je zeg dat je – voordat je werd geboren – een afbeelding, een plaatje in je DNA plaatste die de beweging, de impulsen van je wezen bepaalt. En toen dit plaatje gemaakt werd, werd de beweging van het wezen door jou bepaalt. Niet door iemand anders. Er is geen kracht van buiten die voor jou beslist, een externe kracht kan alleen maar een reeds gemaakte beslissing activeren en van informatie voorzien.”
Sarah: “Dat snap ik niet. Wil je hiermee zeggen dat elke beslissing in mijn leven reeds gemaakt was voordat ik werd geboren?”
Dr. Neruda: “Nee. Wel elke causale beslissing.”
Sarah: “Welnu, wat is dan het verschil tussen een causaal besluit en een gewoon besluit?”
Dr. Neruda: “Denk eens aan de vele besluiten die je elke dag maakt. Denk je niet dat dit er misschien honderden, of zelfs duizenden zijn? Dit zijn, zoals je zegt, de gewone beslissingen. Causale besluiten bepalen hoe wezenlijk deze zijn voor de grondslag van het individuele wezen. Ben je ontvankelijk voor nieuwe ideeën? Ben je in staat tegengestelde gedachten met elkaar te verzoenen, tot één geheel te maken? Verwerk je informatie hoofdzakelijk in een visuele of in een numerieke context? Dit zijn de causale besluiten die je definieerde voordat je werd geboren en ze zijn in het DNA gecodeerd die je beslissingmatrix activeren. Externe krachten zoals ouders, onderwijzers en vrienden laten alleen maar zien wat je als de beweging van je wezen al hebt gedefinieerd.”
Sarah: “Is dit ook volgens de visie van de Corteum?”
Dr. Neruda: “Dit is een deel van wat ik persoonlijk leerde van mijn LERM ervaring. De Corteum heeft echter een dergelijk visie.”
Sarah: “Je bedoelt een variatie aan mogelijke incarnaties, niet waar? Toen je zei dat we een plaatje in ons DNA opnemen – voordat we geboren worden – wie plaatst dit dan?”
Dr. Neruda: “Het vormloos bewustzijn kan als enige ons DNA model coderen.”
Sarah: “Ik neem aan dat je het nu over een ziel hebt?”
Dr. Neruda: “Dat hangt af van je definitie van de ziel. Het vormloos bewustzijn is dat wat waarneemt en ervaart door middel van vormen of structuren, niet alleen via een fysieke belichaming. Bewustzijn kan bijvoorbeeld in een structuur of vorm opgenomen zijn, maar is niet fysiek gebaseerd. De geest is een dergelijke structuur, hoewel het niet fysiek is. Het bewustzijn gluurt – wanneer het fysiek belichaamd is – door een breinstructuur, zoals iemand door een venster kijkt. De ziel wordt vaak verward met de geest en omgekeerd.
Het vormloos bewustzijn is dat deeltje van God dat van de frequentie van de staat van God vertraagd is naar individualiteit, waar het autonoom wordt en de vrije wil beoefent. Zie dit als een foton of een subatomisch deeltje dat gevangen is in een web van onderling verbonden deeltjes van gelijke gerichtheid. Dat wil zeggen dat alle deeltjes een gelijke frequentie of draaisnelheid hebben en zij kunnen door wilskracht hun frequentie verlagen om bewustzijnsmembranen binnen te gaan, wat alleen maar kan gebeuren door een vorm aan te nemen. Dus het vormloze wordt vorm en net voordat het een lichaam binnengaat, activeert het bewustzijn het DNA model volgens zijn gewenste ervaringen in het membraan van de werkelijkheid die het koos.”
Sarah: “Wat versta onder de term membraan?”
Dr. Neruda: “Het multiversum is een verzameling werkelijkheidsmembranen, samengeclusterd in een dimensionale matrix, die beantwoordt aan de denkcircuits en aan de zwaartekrachtvelden van ons vormloos bewustzijn. We zijn door evolutionaire ervaringen getraind om de driedimensionale wereld als onze eigen werkelijkheid te accepteren. Deze werkelijkheidsmembranen zijn niet gestructureerd als parallelle gebieden of als de sporten van een ladder, maar eerder als een raster van onderling verbonden cellen. Wanneer je wilt kan ik dit meer gedetailleerd beschrijven, maar ik denk dat het dan te abstract voor je wordt.”
Sarah: “Dit alles lijkt me bijna niet te geloven. Ik begin mij af te vragen of je soms niet de incarnatie van Jezus of Boeddha bent.”
Dr. Neruda (lachend): “Ik ben geïncarneerd en dat is het enige wat ik kan bevestigen.”
Sarah: “Herinner je je enige van je vorige incarnaties?”
Dr. Neruda: “Vorig is een relatief begrip. Ik denk hierover bij voorkeur niet als een functie van het geheugen, maar meer als het doorbloeden, het doordruppelen van een gelijktijdige werkelijkheidsmembraan. De compartimenten waarin de menselijke ervaring is verdeeld is niet zo waterdicht dat een ander leven niet kan binnendringen of invloed kan uitoefenen.”
Sarah: “Dus je beweert dat ons verleden, heden en toekomst gelijktijdig uitgeleefd worden, zelfs wanneer het lijkt alsof ze op andere plekken en tijden plaatsvinden?”
Dr. Neruda: “Ja”
Sarah: “Oké, verklaar dan hoe dit mogelijk is, want mij lijkt dit vreemd.”
Dr. Neruda: “Ons vormloos bewustzijn is als een sfeer met vele, vele spaken die vanuit zijn kern naar buiten leiden. Elke spaak verbindt zich in de verticale tijd met vormen en deze vormen – menselijk of andere – voeden het vormloos bewustzijn met inzichten over de verschillende werkelijkheidsmembranen waarin het vorm heeft. Op deze manier krijgt de vorm van de vormloosheid het besef van verschillende werkelijkheidsmembranen, die op hun beurt verwerkt wordt door de vormloosheid en door de eenheidskracht aan God wordt doorgegeven.”
Sarah: “God is de ontvanger van al deze informatie of ervaringen – van elk levend ding – van elke tijd en plaats? Hoe?”
Dr. Neruda: “Ik zou het niet weten.”
Sarah: “Maar dit geloof je en ik het lijkt me sterk dat je het zou geloven wanneer je geen bewijs had dat je geloof steunde.”
Dr. Neruda: “Soms voert een spoor van bewijs je naar een punt waar het abrupt eindigt, maar je kunt je toch voorstellen hoe het spoor verdergaat ondanks dat je geen bewijs hebt in welke richting. Je kunt dit intuïtief volgen. Noem het verbeelding of pure speculatie, maakt mij niet uit, maar dit heb ik in dit geval gedaan. Ik weet werkelijk niet hoe deze geweldige hoeveelheid informatie voor enig nuttig doel verwerkt kon worden, maar ik geloof het.”
Sarah: “Oké, laat me even terugkomen op eerdere opmerkingen – ik wil teruggaan naar iets wat je eerder gezegd hebt en wel dit. Je zei dat iedereen zijn of haar bestaansimpuls op het causale niveau definieert. Wanneer dat het geval is – en veronderstel dat de ziel intelligent is – waarom zou dan een ziel ervoor kiezen om mentaal, emotioneel of fysiek gehandicapt te zijn?”
Dr. Neruda: “Hoe bedoel je?”
Sarah: “Stel dat een ziel een lichaam binnenkomt en ervoor kiest verstandelijk gehandicapt, stom te zijn of het een of andere vlekje te hebben. Waarom zou een intelligent bewustzijn hiervoor kiezen en het daarna op zijn DNA indrukken om het leven op die manier moeilijker of tenminste vervelender te maken?”
Dr. Neruda: “Laat me je een vraag stellen. Waarom zou God iets dergelijk op een mens indrukken?”
Sarah: “Ja, maar je begon met de veronderstelling dat er een God bestaat.”
Dr. Neruda: “Maak deze veronderstelling en beantwoord nu deze vraag.”
Sarah: “Ik weet wat je wilt zeggen, maar waarom zou God of een ziel deze – althans volgens mijn visie – stompzinnige besluiten maken?”
Dr. Neruda: “Het heeft te maken met complexe systemen en hun inherente dynamische wetten.”
Sarah: “Kun je iets duidelijker zijn?”
Dr. Neruda: “Om de diverse levensvormen uit te breiden en te steunen, had het universum een ongelooflijk complex systeem van onderling verbonden principes en wetten nodig. Hoe complexer dit systeem is, hoe meer de dynamiek, stuwkracht een rol speelde in de interacties. Bezie het als een ongeslepen diamant. Wanneer je er een lichtstraal op richt in een donker vertrek, zie je een gedempt licht, maar wanneer je de diamant slijpt en het meer complex maakt verspreidt het zijn licht in een schitterend patroon op de muren van dat vertrek.
Complexiteit werkt op eenzelfde wijze met bewustzijn, het slijpt de menselijke ervaring en spreidt het licht van het bewustzijn op alle muren van ervaring met inbegrip van onwetendheid, stompzinnigheid, slechtheid, schoonheid, goedheid en alle mogelijke voorwaarden van het menselijke bestaan. Het vormloos bewustzijn is niet stom wanneer het ervaringen kiest die moeilijk of vervelend lijken. Het is een eenvoudige erkenning zoals de werkelijkheidsmembraan van de aarde het verlangt.
Niemand kan in deze werkelijkheidsmembraan leven en niet aangeraakt worden door de dynamiek van de menselijke ervaring. Niemand ontsnapt aan moeilijkheden en pijn. Bewijst dit dat iedereen stomme beslissingen maakt? Nee, het bewijst dat we in een complexe wereld leven. Dat en niets anders.”
Sarah: “Niet dat ik iets wil verdedigen, maar je bent het ermee eens dat sommigen een gemakkelijker leven hebben dan anderen?”
Dr. Neruda: “Ja, maar dat is niet relevant voor het vormloze bewustzijn.”
Sarah: “Oké, dus het staat in verband met de leeftijd van het vormloos bewustzijn?”
Dr. Neruda: “Probeer je te zeggen dat het vormloos bewustzijn – tijdens die ervaringen – beter wordt in het selecteren van zijn bestaansimpulsen?”
Sarah: “Precies.”
Dr. Neruda: “Het vormloos bewustzijn ziet moeilijke en gemakkelijke levens zoals jij naar de positieve en negatieve einden van een batterij kijkt. Met weinig relatieve verschillen, stel ik me voor.”
Sarah: “Dus geen verschil, probeer je te zeggen? Het maakt geen verschil of je een Einstein of een Hitler bent?” Dat geloof ik niet.
Dr. Neruda: “Er is geen keus gemaakt om slecht of verdorven te zijn, of om een leven te kiezen dat enorm moeilijk voor iemand of voor anderen is. En in het voorbeeld van Einstein was het geen keus om een bijdrage te leveren in de kennis van de mensheid waardoor er nucleaire wapens ontwikkeld konden worden. In het vormloos bewustzijn van deze mensen – voorafgaand aan deze incarnaties – maakten ze geen keus om de mensheid kwaad te doen of te helpen. Ze maakten keuzes om aspecten van dit werkelijkheidsmembraan te ervaren die een bijdrage leverden om zichzelf te begrijpen.”
Sarah: “Dus je zegt dat de ziel egoïstische keuzes maakt? Het houdt geen rekening met het welzijn voor allen?”
Dr. Neruda: “Het is niet nodig hierbij aan het algemene welzijn te denken. Dat doet de eenheidskracht.
Sarah: “Het is een interessante filosofie. Wij kunnen zelfzuchtig blijven wanneer we dat willen, en laten het aan God over onze zelfzuchtige, onhandige acties te transformeren naar iets dat het algemene belang van de mensheid dient. Dat bedoel je toch?
Dr. Neruda: “Nee. Ik zeg dat God door middel van zijn verenigende kracht de verwevenheid van het leven orkestreert om de transformatie in het universum te bewerkstelligen. God is als de kosmologische alchemist die de egoïstische belangen van de een verandert in de transformerende voorwaarden voor de vele.”
Sarah: “Dan zeg je dat God onze menselijke zwakheden, fouten oplost. Wij kunnen alles doen en het doet niets ter zake want hij lost het op. Wanneer deze filosofie in onze wereld onderwezen zou worden dan zouden we tot een sorry cultuur vervallen.”
Dr. Neruda: “Hoewel het misschien niet formeel onderwezen wordt, is de mensheid zich dit op een onbewust niveau toch bewust.”
Sarah: “Op dit punt ben ik het niet met je eens. Zelfzuchtig eigenbelang, kwade bedoelingen, stompzinnigheid – dit zijn niet de eigenschappen van een verantwoorde samenleving en ik geloof niet dat er iemand is die gelooft dat we op die manier moeten handelen en dat we God de schade laten opknappen na onze armzalige oordelen.”
Dr. Neruda: “Je begrijpt me niet goed. Misschien faalt mijn uitleg. Laten we het nog eens proberen. Het zelfzuchtig eigenbelang van het vormloos bewustzijn dient allereerst om zijn bewustzijn op een dergelijke manier te fragmenteren dat het de verenigende kracht kan ontvangen en uitstralen. Hierdoor kan het bewust verbonden worden met deze kracht en bekend raken met een ruimere serie werkelijkheidsmembranen. Nu kiest het vormloos bewustzijn werkelijkheidsmembranen om zijn bewustzijn te fragmenteren en te polijsten. Niets van dit alles is gedaan vanuit een houding van iets te willen bijdragen of een nobel doel. Dit is echter geen resultaat van een zelfzuchtig gedrag, zoals jij dit ziet. Het is het resultaat van zijn aard – de manier waarop het is ontworpen.”
Ik zeg dus niet dat God onze slordige fouten opruimt. Ik zeg alleen maar dat onze slordige fouten geen slordige fouten zijn. Nog eens, we leven in een complex systeem van onderling afhankelijke werkelijkheidsmembranen. Je kunt deze membranen zien als de schubben van een slang en de slang vertegenwoordigt het collectieve menselijk bewustzijn. Elke schub beschermt de menselijke ziel en stuwt het collectief verder door zijn omgeving – in dit geval, het multiversum. De slordige fouten die we individueel en collectief maken zijn even zeer verantwoordelijk voor het bestaan van het multiversum als onze nobele bijdragen.”
Sarah: “Laat me eens zien of ik het begrijp. Je zegt dus dat onze fouten – zowel individueel als collectief – het voor ons mogelijk maakt om te bestaan, dus daarom maken wij geen fouten?”
Dr. Neruda: “Zoals ik al eerder zei, complexe systemen verlangen een bijna oneindige reeks dynamieken of prikkels om het systeem in stand te houden. Onze werkelijkheidsmembraan is als vorm aangesloten op de complexiteit van ons universum, die op zijn beurt weer de omgeving van de aarde en haar verschillende levensvormen creëerde. Ja, onze fouten, onze individualiteit is een centraal onderdeel van ons vermogen om ons als soort in een complex, onderling verbonden systeem van de kwantumwereld en de kosmos in stand te houden.”
De zelfzuchtige motivaties zorgen voor de ervaringen die ons bewustzijn op onderdelen slijpt, die op hun beurt weer door de verenigende kracht gebruikt worden om de werkelijkheidsmembranen te transformeren naar doorgangen om het soort naar de goddelijke staat te laten terugkeren. De fouten wegen even zwaar als de onzelfzuchtige bijdragen in dit proces. Niets wordt verspild.”
Sarah: “Wanneer dit waar is, waarom moeten we ons dan zorgen maken over de Animus of iets anders? God zorgt toch dat alles in orde komt?”
Dr. Neruda: “Omdat de Animus niet verbonden is met de verenigende kracht.”
Sarah: “Waarom? Ik dacht dat je zei dat alles verbonden was.”
Dr. Neruda: “Het vormloos bewustzijn zoekt geen zieldrager uit die het DNA niet gebruikt als zijn vormende structuur. Het weet dat deze structuur niet geschikt is om zich met de verenigende kracht te verbinden en daarom kan het niet vertrouwd worden.”
Sarah: “En waarom kan deze niet vertrouwd worden?”
Dr. Neruda: “Omdat de verenigende kracht samenhang brengt naar onsamenhangendheid en doelmatigheid naar chaos. Zonder dit heeft de fysische structuur de neiging statisch te worden, wat wil zeggen dat deze niet kan veranderen.”
Sarah: “Hoe gebeurde dit dan?”
Dr. Neruda: “Wat?”
Sarah: “Dat de Animus een onafhankelijk ras werd dat niet verbonden was met God?”
Dr. Neruda: “Je hebt het verhaal gehoord van de gevallen engelen?”
Sarah: “Je bedoelt de rebellie van Lucifer?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Dr. Neruda: “Dit verhaal is niet juist weergegeven in de Bijbel, ten gevolge van het feit dat de schrijvers van deze tekst onvoldoende op de hoogte zijn van de kosmologie of de fysica.
Het Centrale Ras ontwierp de hogere levensvormen en dit betreft een grote serie wezens die binnen de kwantumwereld en de hierin aanwezige werkelijkheidsmembranen opereren. Onder deze wezens bevinden zich degenen die wij meestal engelen noemen, die de bemiddelaars zijn tussen de zieldragers van de mens en het Centrale Ras.
Er bevinden zich binnen het Engelenrijk sommigen die geloven dat het Centrale Ras de structuur van de zieldrager willen controleren. Ze dachten dat er een structuur gecreëerd zou moeten worden die de engelen in staat stelden te incarneren binnen de werkelijkheidsmembraan van de aarde en andere levensdragende planeten. Zij hadden de overtuiging dat deze de planeten en de fysische aard van het universum sterk zouden verbeteren. Het Centrale Ras weigerde dit voorstel en een afvallige groep ging zijn eigen weg en ontwikkelde een zieldrager die niet afhankelijk was van het Centrale Ras”
Sarah: “Wacht even. Je zegt nu dat Lucifer deze opstand leidde om een zieldrager te creëren die de geest van een engel kon huisvesten en de Animus was het resultaat?”
Dr. Neruda: “Het is iets ingewikkelder. Lucifer, of degene die zij Lucifer zijn gaan noemen, was een zeer trouwe dienaar van het Centrale Ras. Hij was een van de voorlopers van het engelensoort, en droeg krachten die in de volgende prototypes waren verdwenen.”
Sarah: “Bedoel je dat er engelen zijn gecreëerd die zich niet kunnen reproduceren zoals de mens?”
Dr. Neruda: “Correct. De persoonlijkheid van Lucifer had een sterk gevoel van onafhankelijkheid jegens zijn scheppers en een nog sterker gevoel dat zijn scheppers een onjuist standpunt innamen, vanwege hun eis dat de zieldrager van de mens uitsluitend het vormloos bewustzijn en niet de engelenvorm zou huisvesten. Voor Lucifer leek dit ondenkbaar, omdat de engelenvorm superieure vermogens bezat die van grote betekenis kon zijn voor de fysieke levensvormen op aarde en de andere levensdragende planeten.
Vanuit het perspectief van Lucifer zouden de mens en de hogere soorten zichzelf niet kunnen transformeren vanwege de ernstige beperkingen van hun zieldragers of fysieke vormen. Lucifer was ervan overtuigd dat het menselijke en de hogere soort, zonder de samenwerking met de engelen, in toenemende mate gescheiden zouden worden van hun doel als spirituele wezens en het universum in verwarring zouden brengen, wat uiteindelijk tot zijn vernietiging zou leiden met al het leven daarin – met inbegrip van de engelen natuurlijk.”
Sarah: “Daarmee suggereer je dat de opstand van Lucifer niets anders was dan een verschil van mening over dit ene onderwerp?”
Dr. Neruda: “Lucifer wilde op dezelfde manier als de mens incarneren in dit werkelijkheidsmembraan. Hij wilde een medewerker van de mensheid worden om zijn ascension te verzekeren. Hoewel het Centrale Ras zijn nobele bedoelingen erkende, vreesden ze dat de geïncarneerde engelen door hun menselijke tegenhanger gezien zou worden als Goden, waardoor ze eerder de mensheid onbedoeld zouden misleiden dan mee te helpen een ladder naar de goddelijke staat te bouwen.
Deze materie zorgde voor een geweldig debat, wat uiteindelijk zorgde voor een verdeeldheid tussen het Engelenrijk en het Centrale Ras. De trouwe volgelingen van het Centrale Ras beargumenteerden dat Lucifer en zijn sympathisanten voor hun radicale ideeën verbannen moesten worden, die mogelijk een gevaar vormden voor een durende verdeeldheid binnen hun werkelijkheidsmembraan en een geweldige opschudding teweeg zou brengen. Lucifer, die behoedzaam onderhandelde met het Centrale Ras, bereikte een compromis waardoor hij zijn groep van sympathisanten mee kon nemen en het bewijs van zijn plan kon leveren op een enkele planeet.”
Sarah: “Zeg je dat Lucifer op een planeet mocht experimenteren?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Oké, voordat we verder gaan, heb je deze informatie uit een mythe of is dit in werkelijkheid de visie van de Corteum?”
Dr. Neruda: “Er bestaan drie oude manuscripten binnen het ACIO die dit verhaal in een allegorische vorm beschrijven, maar het standpunt van de Corteum – zoals jij het zegt – is meer beschrijvend en ondubbelzinnig als een verslag van deze kosmische gebeurtenis.”
Sarah: “Dus Lucifer leidde dit – experiment. Waar en met welk resultaat?”
Dr. Neruda: “De planeet bevindt zich in een sterrenstelsel dat bij jullie wetenschappers bekend staat als M51.”
Sarah: “Dit is dezelfde galaxy als die van de Animus?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Dus je zegt in werkelijkheid dat Lucifer en zijn volgelingen de Animus creëerden als zieldragers voor de engelen?”
Dr. Neruda: “Het is iets ingewikkelder.”
Sarah: “Dat hoop ik zeker, want ik kan dit verhaal nauwelijks geloven.”
Dr. Neruda: “Geduld Sarah, wij komen op een zeer gevoelig terrein voor de meeste mensen. Haal diep adem en probeer mij te volgen.
Lucifer creëerde een synthetisch fysische structuur die de kwantumeigenschappen van een engel kon huisvesten. Het was een zeer effectieve structuur, maar het betekende wel dat er een sterk overlevingsinstinct werd meegegeven die uiteindelijk de neiging van altruïsme en samenwerking van de engel ging overheersen.”
Sarah: “Waarom? Wat gebeurde er?”
Dr. Neruda: “Toen het vormloos bewustzijn een werkelijkheidsmembraan binnenging door middel van een zieldrager, voelde het zich onmiddellijk afgesneden van alle krachten, behalve die van zichzelf. Het werd letterlijk in de afscheiding, in de afzondering gesmeten. In de mens wordt dit min of meer gecontroleerd door het subtiele besef dat het verbonden blijft door de verenigende kracht en dit komt omdat zijn DNA ontworpen is om dit gevoel van verbinding onbewust te beleven.
In het geval van de zieldrager die door Lucifer en zijn volgelingen ontworpen is, werd deze verbinding echter verbroken – zowel bewust als onbewust – omdat de structuur niet op het DNA was gefundeerd, welke strikt gecontroleerd wordt door het Centrale Ras. Als gevolg hiervan deed het dit experimentele soort overhellen naar een sterk overlevingscomplex, omdat het erg bang was dat het zou uitsterven, wat het gevolg is van het gevoel dat het volledig gescheiden is van de verenigende kracht. Dit overlevingscomplex schiep een soort dat zijn vrees voor uitsterven overcompenseerde door het ontwikkelen van een krachtige groepsbrein. (zie de Borg-invasie in Star Trek)
Het groepsbrein, gecompenseerd voor het verlies van de verbinding met de verenigende kracht, creëerde zijn fysieke en mentale resultaat. Het was het equivalent van de vereniging van het soort tot een geheel in de fysische werkelijkheidsmembraan van het planetair stelsel. Dus, de engelen die dit stelsel binnenkwamen verloren hun herinnering van hun engelen natuur en werden meer geïnteresseerd in het opereren als een collectief dan als individuen.
Ze werden een zorg voor het Centrale Ras en Lucifer werd gevraagd zijn experiment te ontmantelen. Lucifer echter voelde zich aangetrokken tot het soort dat hij had helpen ontwikkelen. Deze engelenwezens hadden na een aantal generaties een zeer geavanceerde technologie, cultuur en sociale ordening ontwikkeld. Voor Lucifer hadden ze zich op veel manieren tot een grote familie uitgebreid. Dus onderhandelde hij om zijn schepping zodanig aan te passen dat ze niet langer de engelenfrequentie of de kwantumstructuur konden huisvesten, maar dat ze zichzelf wel konden vermenigvuldigen.”
Sarah: “Wat bedoel je met vermenigvuldigen?”
Dr. Neruda: “Dat ze zielloze androïden zouden worden.”
Sarah: “En dus dit gebeurde en kregen we de Animus?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Dit was toch zinloos! Waarom zou God, of het Centrale Ras Lucifer toestaan een androïdenras te creëren? Wisten ze dan niet dat deze wezens een gevaar voor ons universum zouden worden?”
Dr. Neruda: “Ja, natuurlijk wisten ze dit. God ontwerpt echter niet zoiets complex als het multiversum om het daarna te controleren hoe alles werkt.”
Sarah: “Maar je zei eerder dat God alles orkestreert door middel van zijn verenigende kracht.”
Dr. Neruda: “God orkestreert hoe de dynamieken van het multiversum samenkomen om een verenigde, begrijpelijke gegevensstroom te vormen die de volgende evolutie van het universum kan informeren. De meeste mensen denken dat een almachtige God een soort als de Animus zou laten verdwijnen, maar op die manier werkt het niet, omdat de duistere kant van de roofdiermentaliteit van de Animus in hun prooi de creativiteit en vernieuwing doet ontvlammen.”
Sarah: “En wij zijn de prooi?.”
Dr. Neruda: “Niet alleen wij, maar het menselijk soort als geheel.”
Sarah: “Het kwaad doet het goede ontstaan. Dat bedoel je toch?”
Dr. Neruda: “Nog eens, het gaat niet om goed of slecht. De Animus zien zichzelf niet als boosdoeners wanneer zij een planeet binnendringen. Naar hun mening voeren ze alleen maar een plan uit om zich opnieuw te kunnen verbinden met hun gevoel van individualiteit om – hoe vreemd dit ook moge klinken – meer geestelijk te worden.”
Sarah: “Maar toen ik je eerder vroeg of je wist wat hun bedoelingen met de aarde waren, toen zei je dat je dit niet wist.”
Dr. Neruda: “Dat weet ik ook niet. Maar ik weet wel dat zij van plan zijn hun zieldragers terug te ontwikkelen naar een vorm die meer DNA gevoelig is. Ze willen het DNA aan hun zieldrager toevoegen om hun soort te veranderen. Dit wil ieder ras doen onder deze omstandigheden. In feite zou je dit een edel doel kunnen noemen.”
Sarah: “Edel? Ik zie niets edels in het proberen onze planeet te onderwerpen en onze burgers bloot te stellen aan genetische experimenten en tirannie.”
Dr. Neruda: “Voor ons, nee. Maar vanuit een volledig objectief standpunt kan men het waarderen dat de Animus hun soort willen verbeteren. Ze hebben geen enkele andere keus zonder het DNA, zij zijn niet in staat zich met de verenigende kracht te verbinden.”
Sarah: “Waarom kunnen ze geen contact zoeken met het Centrale Ras voor hulp?”
Dr. Neruda: “Het Centrale Ras is zich zeer goed bewust van de Animus en beschouwen ze als hun meest potente vijand. Misschien zijn ze van mening dat zij niet te redden zijn. Of misschien beschouwen ze het drama van een oude vijand als een dwangmiddel dat hun forceert om hun meest waardevolle bezit te beschermen. Ik wil niet de suggestie wekken dat ik het weet. Maar wat dan ook de reden moge zijn, het Centrale Ras is niet in staat of niet bereid de Animus te assisteren bij het opnieuw verbonden worden met de verenigende kracht.”
Sarah: “Wat gebeurde er dan met Lucifer en zijn plan?”
Dr. Neruda: “Volgens de Corteum is hij levend en wel en volledig opnieuw geïntegreerd in zijn soort als een lid van hoge rang.”
Sarah: “Alleen even voor de duidelijkheid – we hebben het nu toch over Satan?”
Dr. Neruda: “De theologen bezitten niets anders dan mythen en legenden en vanuit deze informatie laten ze er hun eigen interpretaties op los. Wat ons is achtergelaten is niets meer dan een duizendtal stemmen, maar op de een of andere manier is dit in staat geweest dit als een feit te erkennen.
Satan – zoals wij hem zien – heeft nooit bestaan. Er is geen tegenhanger van God. God omvat alle dynamieken. Hij heeft geen polariteit van zichzelf buiten zijn bereik, of buiten zichzelf gepersonifieerd. Het verhaal van Lucifer was – op een zeer hoog niveau – alleen maar voor jullie beschreven. Ik denk met de bedoeling dat je enigszins de versie van de opstand van Lucifer zoals die in de Bijbel wordt weergegeven, kunt begrijpen, maar het verband – dat zul je moeten toegeven – is zeer vaag.”
Sarah: “Maar als er dan geen bron van het kwaad is, waarom bestaat deze dan zo overvloedig? En voordat je gaat antwoorden, ik weet dat je het niet eens bent met mijn vooronderstelling dat het kwaad bestaat, maar hoe kun je het terrorisme of het een of andere roofdiergedrag van de mensheid anders noemen dan het kwaad, zelfs wanneer Satan nooit heeft bestaan?”
Dr. Neruda: “Wanneer je de films zoals Star Wars en Star Trek bekijkt, wordt er gesuggereerd dat de buitenaardse wezens elk planetair stelsel in de galaxy en daarbuiten bevolken. Dit is echter onjuist. Onze planeet is een bijzonder zeldzame combinatie van dieren en organismen. Het universum dat onze fysische werkelijkheidsmembranen bevat is in feite vijandig voor het leven – op een extreem niveau. En toch heeft het leven het gepresteerd in de zwarte diepten van onze oceanen te verschijnen …”
Sarah: “Wat heeft dit met mijn vraag te maken?”
Dr. Neruda: “Rustig, ik ben nog niet klaar. Ik beloof het je.”
Sarah: “Oké.”
Dr. Neruda: “De bewoonbare zones in ons universum zijn te vergelijken met de volgende situatie. Haal één druppel water van elke kubieke kilometer uit de Stille Oceaan en definieer het als het enige deel van de oceaan dat alle potentiële condities bevatten voor het microbiologische leven. Onttrek daarna één enkele molecule van al die waterdruppels en definieer het als het enige deel van de waterdruppel dat multicellulair leven in stand kan houden. En onttrek aan elke molecule één enkel kwantumdeeltje en definieer het als het enige deel van de molecule dat complexe, intelligente levensvormen zoals de mens in stand kan houden.
De genetische bibliotheek dat op aarde bestaat heeft een waarde die onvoorstelbaar is. Het enige wat ik kan zeggen is dat zijn waarde de verbeelding van de mens overstijgt. En door deze ongelooflijke waarde trekt onze planeet de aandacht van vele buitenaardse rassen en dit geldt voor vandaag, voor duizenden jaren geleden of voor honderdduizend jaren geleden.
Objecten van onvoorstelbare waarde en zeldzaamheid, trekken wezens buiten ons planetair stelsel aan die deze willen controleren, wat als gevolg heeft dat de aarde een buitengewoon object van aandacht wordt. En juist deze aantrekkelijkheid heeft in onze psyche het concept van het kwaad teweeggebracht.”
Sarah: “Ik kan je aardig volgen tot je laatste zin en toen was ik de draad even kwijt. Hoe kon deze aantrekkelijkheid het kwaad naar ons bewustzijn brengen?”
Dr. Neruda: “Agressieve ET’s willen letterlijk onze aarde bezitten, en bezochten onze planeet ongeveer 11.000 geleden. Deze ET’s brachten hun genen naar ons oorspronkelijk DNA en modificeerden daardoor ons DNA door het toevoegen van een meer agressief, dominante stuwkracht voor onze persoonlijkheden. Deze predispositie verdeelde het menselijke soort naar veroveraars en overwonnenen.”
Sarah: “Dat snap ik niet. Je beweert dat ET’s duizenden van onze oorspronkelijke bevolking impregneerden met agressieve genen waardoor het kwaad in ons bewustzijn ontstond?”
Dr. Neruda: “De fysieke vorm van deze ET’s verschilde niet zo sterk van de oorspronkelijke mens en ze werden als Goden behandeld vanwege hun superieure technologieën en vermogens. Het werd als een grote eer beschouwd met deze wezens te paren, maar er werden slechts weinigen geselecteerd.”
Sarah: “Op welke manier kreeg dit DNA zoveel invloed dat het kwaad in onze levens ontstond?”
Dr. Neruda: “Eén van de nog niet ontdekte eigenschappen van het DNA is dat het karaktereigenschappen kan communiceren – speciaal de agressieve – zonder een fysieke interactie.”
Sarah: “Wil je dat alsjeblieft even uitleggen.”
Dr. Neruda: “Er zijn circuits in het DNA die de karaktereigenschappen en zelfs intelligentievormen doorgeven door middel van een werkelijkheidsmembraan die op subkwantumniveau bestaat. Het is een ingrediënt van de verenigende kracht dat verdiend moet worden en zich voortplant als nieuwe karaktereigenschappen en een nieuw begrip in de weinigen naar de velen. Het zorgt voor het doorgeven van nieuwe inzichten of potentiële eigenschappen over een spectrum van soorten die resoneren met het inzicht of de eigenschap en die dit doet zonder tussenkomst van een fysieke actie.”
Sarah: “Je zegt dus dat één persoon een idee kan hebben of een eigenschap kan bezitten die in hun DNA ligt opgeslagen, waardoor hun DNA als een uitzendtoren gaat functioneren om iedereen op de planeet te beïnvloeden?”
Dr. Neruda: “Laat me het een en ander verduidelijken. Allereerst, het is niet één persoon. Het verlangt een kritische massa van enkele honderden om een persoonlijke eigenschap door te geven en misschien tien tot twintig om een nieuw concept of inzicht door te geven. In ieder geval is één persoon onvoldoende. Dit is geen exacte wetenschap, zelfs niet voor het ACIO.
Vervolgens wordt het niet als een uitzendmast doorgezonden. Het wordt selectief doorgegeven om het DNA te resoneren en het effect dat het heeft is niet afhankelijk van het gegeven of de ontvanger gelijk is aan de donor. Het is afhankelijk van de ontvankelijkheid van hun DNA. Sommige mensen openen hun DNA voor vernieuwingen, andere niet. Dit is de kritische factor of een nieuw idee of eigenschap met succes doorgegeven kan worden.”
Sarah: “Oké, ET’s met hun agressieve persoonlijkheden infecteren de mens en dit bracht slechte neigingen naar ons ras. Waarom liet het Centrale Ras dit gebeuren?”
Dr. Neruda: “Dat weten we niet.”
Sarah: “Maar je zei eerder dat ze onze planeet met hun beste technologieën zouden beschermen. Waarom deden ze dit niet duizenden jaren geleden?”
Dr. Neruda: “Dit is een mysterie. Wij weten het niet.”
Sarah: “Ik veronderstel dat er een nog andere reden is waarom Vijftien niet wilde terugvallen op de WingMakers om ons te beschermen.”
Dr. Neruda: “Hij wilde er niet over praten, maar ik ben het met je eens.”
Sarah: “Ik zou graag naar het onderwerp God terug willen keren – en even ter zijde – ik ben me bewust dat we weer eens zijsprongen maken, maar ik kan de verleiding niet weerstaan. Oké?”
Dr. Neruda: “Mij maakt het niet uit. Ik bespreek elk onderwerp dat je wenst.”
Sarah: “Eerder vertelde je me dat God een kracht is, maar is het DE kracht?”
Dr. Neruda: “Bedoel je of God meervoudig of enkelvoudig is?”
Sarah: “Ja.”
Dr. Neruda: “God is beide.”
Sarah: “Beide?”
Dr. Neruda: “God wordt overall in gevonden door zijn unificatiekracht, maar paradoxaal genoeg, is deze verenigende kracht zowel uniek als enkelvoudig. De fysici zullen je uitleggen dat er slechts vier primaire krachten een rol spelen in het universum – de sterke nucleaire kracht, de zwakke nucleaire kracht, de zwaartekracht en de elektromagnetische kracht. Deze krachten zijn feitelijk facetten van een enkelvoudige kracht, die de meest oorspronkelijke, de meest absolute causale kracht is.
Einstein werkte bijna dertig jaar lang om deze unificatietheorie te bewijzen, maar slaagde nooit. En niemand heeft dit tot nu toe gedaan. Ik kan alleen maar rapporteren dat de Labyrint Groep – gebruikmakend van zijn LERM technologie, deze kracht heeft ontdekt. En deze kracht bezit een onmiskenbaar bewustzijn. Dat is noch chaos noch orde. Het is beide en het stroomt tussen de twee werelden van chaos en orde zoals een sinusgolf stroomt tussen de positieve en de negatieve amplitude.”
Sarah: “En kunnen onze fysici dit bewijzen of het weerleggen?”
Dr. Neruda: “Nee onze fysici kunnen niet bewijzen of weerleggen wat ik zeg. Ze zitten te zeer vast aan hun gespecialiseerde theorieën die zich in een crisis bevinden.”
Sarah: “Welk soort theorieën?”
Dr. Neruda: “Zoals kwantummechanica, om er maar een te noemen.
Bijna alle fysici, ongeacht hun specialisme, zullen in alle ernst beweren dat de kwantummechanica de juiste en de meest volledige theorie is die de grondslag vormt van onze visie ten aanzien van het universum. Maar het accepteert niet het bewustzijn van een deeltje en het is absoluut niet in staat de oneindig kleine magnetische velden binnen deze deeltjes te ontdekken.”
Sarah: “Waarom niet?”
Dr. Neruda: “Dit is absoluut geen onderwerp voor een leek, Sarah. Ik zou niet weten hoe ik je dit in woorden moet duidelijk maken. Het heeft te maken met het feit dat onze academische fysici de ingewikkelde krachtversterkende technologie die de buitengewone fijne magnetische velden van het subatomisch deeltje niet kunnen ontdekken, die op hun beurt een onderling verbonden web van gedachtecircuits creëren. Deze gedachtecircuits vertegenwoordigen – collectief gezien – de externe structuur van de unificatiekracht en deze doordringen het multiversum. De magnetische velden vertegenwoordigen het innerlijk van de unificatiekracht en zij doordringen het vormloos bewustzijn.”
Sarah: “Oké, ik begrijp dat dit geen onderwerp voor een leek is. Ik ben helemaal verloren geraakt in deze abstracte discussie. Ik dacht dat we het over God hadden en nu weet ik niet meer waarover we praten.”
Dr. Neruda: “Houd je aandacht gericht op de oorspronkelijke, de eerste kracht. God heeft zichzelf vertraagd om zijn fysische belichaming te vertonen in de vier bekende krachten die ik eerder heb genoemd.”
Sarah: “Dus op die manier werkt het universum echt en ik hoef het alleen maar te accepteren?”
Dr. Neruda: “Nee en nog eens nee. Ik wil je niet achterlaten met de indruk dat wat ik gezegd heb de manier is waarop het multiversum werkt. Wanneer er één waarheid is die ik onvoorwaardelijk overeind houd, dan is het wel dat mijn begrip van het multiversum – verbonden met deeltjesfysica, kosmologie en mathematica – op zijn hoogst het beste en op zijn slechtst volledig onnauwkeurig is.”
Sarah: “Welnu, dat leidt ons dus tot niets, niet waar? Wanneer datgene wat je vanavond hebt verteld gedeeltelijk waar is of volledig verkeerd gezien kan zijn, waar blijven dan onze meest briljante wetenschappers en theologen? Jullie hebben alle voordelen van geavanceerde technologieën en buitenaardse kosmologie en toch kunnen jullie het universum niet met enig vertrouwen uitleggen. Zelfs met je bewijs van God, zeg je niets te weten wat absoluut waar is. Hoe is dit mogelijk?”
Dr. Neruda: “Niemand die investeert in astronomie, kosmologie of fysica houdt ervan dat hun discipline misleid wordt door onjuiste of incomplete vooronderstellingen. Maar dat gebeurt wel. En daarvoor bestaat een goede reden.”
Sarah: “Welke dan?”
Dr. Neruda: “Stel je voor dat het waarneembare universum de middelste sport op de ladder van een onbekende lengte is. Alle sporten boven en beneden ons waarneembaar universum vertegenwoordigen een ordening of omvang die voor onze zintuigen niet zijn waar te nemen. Bijvoorbeeld, laten we zeggen dat de sport die zich boven ons waarneembaar universum bevindt de buitenste rand van ons melkwegstelsel is. Wanneer we een telescoop gebruiken kunnen we de volgende sport boven ons zien, maar de rest van de ladder verliest zich in een dikke nevel.
Kijken we naar beneden – op een microscopisch niveau met een microscoop – dan zien we een andere sport van ons waarneembaar universum en met een speciale versneller kunnen we zelfs speculeren wat de volgende sport daaronder is, maar de rest van de ladder die naar beneden voert verdwijnt in een dikke mist die niet anders is dan die daarboven.
Met al onze technologie en theorieën hebben we nog steeds geen idee hoe lang die ladder is of dat die ladder misschien recht is of begint te slingeren als een dubbele spiraal.”
Sarah: “Oké, ik denk dat ik weet waar je naartoe wilt, maar nu het volgende – waarom lijkt het alsof de wetenschap meer weet dan ze werkelijk doet?”
Dr. Neruda: “Het grootste deel van de bevolking hier – misschien negenennegentig procent – heeft geen enkele ervaring buiten de middelste sport van de ladder. En degenen die het voorrecht hebben de volgende sport boven of beneden waar te nemen door gebruik te maken van de technologie, leven in de foutieve veronderstelling of hopen misschien dat de ladder dezelfde vorm behoudt waarvoor dezelfde principes gelden.
Het ACIO heeft een andere sport van deze ladder geobserveerd – buiten de techniek van de academici. Niets meer. Hierdoor werden we echter nog dieper met onze neus op onze onwetendheid gedrukt. Wij hebben geleerd dat de ladder wel verandert. Het begint zijn vorm aan te passen en we theoretiseren dat zijn vorm niet langer voorspelbaar of zelfs stabiel is.”
Sarah: “Betekent dat dan dat onze fysica fout is?”
Dr. Neruda: “Ik hou van de manier waarop een onbekende schrijver met de naam Gustave Naquet het uitdrukte: “Iedere keer dat de wetenschap een stap voorwaarts zet, doet God een stap achterwaarts.”
Elke sport van de ladder verlangt misschien een andere fysica of een andere serie wetten en instrumenten. Is de Neanderthaler fout in de ogen van een modern mens? Hij was louter een voorloper van een vroeg prototype die zijn eigen doel had in die tijd, maar die uiteindelijk vervangen zal worden voor een nieuw model die meer sporten van de ladder omvat.”
Sarah: “Het is moeilijk voor te stellen hoe al die technologische vooruitgang die het ACIO hanteert alleen maar duidelijk heeft kunnen maken hoe weinig we weten van ons universum. Dit is niet erg hoopgevend voor ons.”
Dr. Neruda: “Hoe bedoel je dat?”
Sarah: “Welnu, het lijkt me toe dat wanneer we niet weten wat we niet weten, we niets anders kunnen doen dan ons vooronderstellingen maken over dingen die we als feit accepteren, terwijl dit in werkelijkheid slechts een mening is. Wat dit betreft is de wetenschap niets beter dan de religie. Mee eens?”
Dr. Neruda: “Het interessante van de wetenschap is dat het de oorsprong openbaart hoe de dingen werken. Wanneer je deeltjes kunt volgen naar hun oorsprong, kun je begrijpen hoe de innerlijke ruimte werkt. Wanneer je de kosmische deeltjes volgt naar hun oorsprong – de sterrenstelsels, quasars en zwarte gaten – kun je begrijpen hoe de buitenruimte werkt. Wanneer je de beide helften samenvoegt met inbegrip van de tussenruimte, of het waarneembare universum, kun je begrijpen hoe het gehele multiversum werkt.
Het probleem is dat geen mens de lens of de technologie bezit om de oorsprong waar te nemen. En hier nemen de theorieën de zaak over. Het verschil tussen wetenschap en religie is dat de wetenschap de theorie toepast terwijl de religie het geloof gebruikt. Beide, dus de theorie en het geloof, schieten tekort om de oorsprong te onthullen. Dus wat dit betreft zijn ze gelijk.”
Sarah: “Maar wanneer dit waar is, dan leven we in een wereld die we niet echt begrijpen.”
Dr. Neruda: “Exact.”
Sarah: “Wanneer we onze wereld niet begrijpen en de wetenschap en de religie ontoereikend zijn, hoe komen we er dan ooit achter, ik bedoel hoe moeten we dan omgaan met onze onwetendheid?”
Dr. Neruda: “Het gevaar van onwetendheid ligt alleen maar in het geloof dat we niet onwetend zijn. Wanneer je weet dat je geen inzicht hebt in de innerlijke dimensies van hoe de dingen werken, besef je dat je blinde vlekken hebt. Je kunt nu altijd alert blijven voor nieuwe mogelijkheden die een dieper inzicht en een grondiger betekenis op kunnen leveren. Je moet leren leven met onvolledigheid om dit eerder te gebruiken als een stuwende kracht dan als een punt van wanhoop of onverschilligheid.
Tot wie moeten we ons dan wenden? Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Dit is dan ook de reden dat alle drama’s door de media worden verpakt en verkocht. De meeste mensen wenden zich tot de media. Ze vertrouwen op hun televisie, radio, computer, krant en zelfs boeken en deze leveren de informatiepakketten die door de media worden samengebundeld. De media weten zeer goed dat de mensen onwetend zijn – genoeg om de onvolledigheid van de informatiepakketten die ze hun klanten aanbieden niet te laten ontdekken. Informatie is onvolledig en dit drijft onze bevolking in onwetendheid waardoor manipulatie mogelijk wordt.”
Sarah: “Door wie?”
Dr. Neruda: “Sarah, niemand is de meestermanipulator, wanneer je dit misschien zou denken. Het is meer dat iedereen in de media informatie en onthullingen manipuleert. Dit behoort allemaal tot het drama waardoor de mensen zich voor de antwoorden tot de media wenden en de burgers zijn hiervoor verantwoordelijk omdat zij niet eisen dat de onderwijscentra heldere en volledige onthulling van informatie verzekeren en dit naar het publieke domein verspreiden.”
Sarah: “Bedoel je dat onze scholen en universiteiten de bewakers van deze informatie moeten zijn en niet de media?”
Dr. Neruda: “In de ideale wereld, ja. Op deze manier ontwerpen de Corteum hun informatiestructuren. De onderwijscentra beheersen de verspreiding van informatie door middel van een collectief door een goed doordacht systeem van journalistiek. De journalisten zijn specialisten in de disciplines theologie, kunsten en wetenschappen, bestuurskunde, economie en technologie. Deze journalisten documenteren de beste toepassingen van elke discipline en delen deze informatie door deze volledig publiekelijk bekend te maken. Niets wordt achtergehouden. Het onderzoek is uiterst nauwkeurig en wordt niet beïnvloed door speciale belangen van de politiek.”
Sarah: “Oké, zelf journalist, komen we eindelijk bij een onderwerp waar ik iets vanaf weet. Toen ik verslaggever was, voelde ik nooit de druk van politieke invloeden op wat ik rapporteerde. Ik weet dat op nationaal niveau – speciaal in D.C. – dit niet helemaal het geval is, maar de verhalen waarover we de laatste paar avonden hebben gesproken waren mij absoluut niet bekend. Dat is de echte reden. Deze verhalen spelen zich volledig in het verborgene af. En gegeven het feit dat zelfs onze politici niets afweten van het bestaan van het ACIO en al die andere zaken die hiermee verbonden zijn, hoe kun je dan de politici of de media de schuld geven?”
Dr. Neruda: “Ik had niet de bedoeling iemand te beschuldigen, echt niet. Het systeem voldoet niet. Iedereen in het systeem weet dat het groter is dan het leven en dat het niet door één persoon of zelfs een groep personen veranderd kan worden. De media kent zijn grenzen en zij kennen hun markten. De mensen willen de waarheid weten over de dingen die hen in hun portemonnee raken. De dingen die te maken hebben met ET’s, het ACIO en die zich ’s nachts afspelen worden door de massa’s gelezen als vermaak, maar niet als serieus nieuws.”
Sarah: “Dit is absoluut geen onderhoudend nieuws en jij weet dit. Waarom ben je zo cynisch?”
Dr. Neruda: “Wanneer ik al cynisch ben over de media, moet je dat niet persoonlijk zien. Ik ben van mening dat de media niet werkelijk zal veranderen tenzij het onderwijssysteem belangrijk verandert en studenten aflevert die meer eisen dan nieuwsdrama’s, sport en het weer.”
Sarah: “Dus onze scholen moeten niet alleen meer studenten afleveren die interesse hebben in kosmologie, maar zij moeten ook het nieuws brengen? Nogal niet een opdracht voor de scholen, vind je net?”
Dr. Neruda: “Misschien, maar dat is nodig wil het ACIO of een daarmee gelieerde organisatie hun kennis met de massa delen.”
Sarah: “Hoe komt dat?”
Dr. Neruda: “Academici zouden absoluut op tilt slaan wanneer het ACIO naar voren kwam en onderzoeksbevindingen, technologieën en voorvallen met ET-contacten zouden bekendmaken. Het zou worden aangevallen. En het zou een heftige aanval zijn. Tenminste, dat was de hardnekkige conclusie van Vijftien. Het ACIO had geen andere manier dan zijn ontdekkingen naar de private sector te brengen en naar de allianties die het had met het Speciale Project Laboratorium van de NSA.”
Sarah: “Geef me een voorbeeld van iets – een technologie of een ontdekking – dat eerst door het ACIO was blootgelegd en daarna naar de private sector werd gebracht.”
Dr. Neruda: “De transistor is een goed voorbeeld . . . ”
Sarah: “Is het waar dat het ACIO de transistor heeft uitgevonden?”
Dr. Neruda: “Nee, Bell Labis ontdekte de transistor, maar het ACIO werkte met Bell Labs samen, of meer specifiek, met Mervin Kelly die halverwege de vijftiger jaren deze operatie leidde. Mr. Kelly had een nogal briljante fysicus voor dit project aangetrokken, die Bill Shockley heette, die zich bewust werd van de buitenste cirkels van het ACIO.”
Sarah: “Hoe gebeurde dit?”
Dr. Neruda: “Een weinig bekend feit: Mr. Shockley – die met een vriend werkte – ontdekte de eerste nucleaire reactor. Het defensie departement hoorde hiervan door middel van Mr. Kelly en wilde dit graag hebben. Dit was voordat het Manhattan Project werd opgestart. Mr. Kelly wilde een patent op zijn ontdekking, maar de regering deed er alles aan om dit onmogelijk te maken. Ze plaatsten de gehele ontdekking onder een volledige geheimhouding en onderhandelden om een van onze wetenschappers met Mr. Shockley in het geheim te laten werken.”
Sarah: “Wanneer vond dit plaats?”
Dr. Neruda: “Dit gebeurde in 1944 en 1945.”
Sarah: “Waarom deed onze regering zo moeilijk over dit patent?”
Dr. Neruda: “Zij wisten dat Mr. Shockley een rol zou kunnen spelen in de oorlog en zij wilden dit gebruiken om zijn verplichting tot hulp te garanderen. Hij was een moeilijk man om mee samen te werken, werd mij verteld. Hij zou zich nooit vrijwillig aanmelden om iets te doen, tenzij hij wist dat het voordelen voor hem zou opleveren. Dus, onze regering hield het patent tegen totdat hij zich zou aanmelden.”
Sarah: “En deed hij dat?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “En wat leverde hem dat op?”
Dr. Neruda: “Er bestond binnen onze regering een nieuwe geheime dienst – het was de voorloper van het NSA. Het stond bekend als de General Services Special Projects Laboratory (SPL), en tot op de dag van vandaag is hierover weinig bekend. De SPL werd later, in 1953, opgenomen in het NSA als een onbekend departement, en uiteindelijk werd het ACIO later ondergebracht in de SPL als een onbekend onderzoekslaboratorium. Dus, het ACIO bezat twee niveaus, of wat werd genoemd, geheime wortels.”
Sarah: “Wat was de reden van al die geheimzinnigheid? De oorlog?”
Dr. Neruda: “Het zal je verbazen, maar de oorlog was niet een grote zorg voor de machten waarmee het ACIO werkte. Hun zorgen waren de ET’s en wie in staat was om hun technologie als eerste te gebruiken in militaire toepassingen. In de vroege veertiger jaren waren UFO-waarnemingen vrij algemeen – zelfs meer dan vandaag. En onze regering was ervan overtuigd dat deze waarnemingen echt waren en dat ze inderdaad buitenaardse machten waren. Ze wilden twee dingen – steel de technologie van de neergestorte ruimteschepen of vorm een alliantie met hen. Het interesseerde hen niet hoe dat moest gebeuren.”
Sarah: “Wat had Shockley hiermee te maken?”
Dr. Neruda: “Ik raak een beetje van mijn spoor. Mr. Shockley werd bij de SPL geïntroduceerd en werd een belanghebbende van de geheime initiatieven van de SPL. Het was niet vanwege zijn briljante eigenschappen dat hij werd aangetrokken door de SPL. Maar in ieder geval kreeg hij toegang tot enkele onderzoekingen in veldeffect-transistoren waar ze in de SPL mee bezig waren. Dit was voor de ontdekking van Bell Labs van de transistor, die door collega’s van Mr. Shockley werd gemaakt.
Mr. Shockley mocht bepaalde onderzoekingen binnen de SPL gebruiken om zijn eigen versie van de veldeffect-transistor te creëren en werd hierdoor algemeen bekend als de uitvinder hiervan. Dit werd gedaan in ruil voor zijn samenwerking om de strategische operaties van het leger en de vloot te helpen tijdens de oorlog. Hij was zich bewust van de SPL en kende gedeeltelijk hun agenda en mij is verteld dat hij na de oorlog in dienst wilde treden bij de SPL vanwege hun superieure laboratoria, maar opnieuw, zijn karaktereigenschappen waren de oorzaak dat dit niet gebeurde.”
Sarah: “Dus, Bell Labs ontving het patent voor de transistor in ruil voor de hulp tijdens de oorlog van Shockley. Wat deed hij eigenlijk wat belangrijk was?”
Dr. Neruda: “Ik weet het niet helemaal zeker, maar hij hielp bij het optimaliseren van de vernietigende kracht van wapens.
Sarah: “”Wat was de rol van het NSA tijdens dit hele gebeuren?”
Dr. Neruda: “Het NSA bestond nog niet in die tijd, dat was pas in November 1952. In die tijd waren de SPL en het ACIO de twee meest geavanceerde, geheime laboratoria. En elk had een particulier laboratorium dat samenwerkte met: Bell Labs. En dat kwam omdat Mr. Kelly bevriend was met de uitvoerend directeur van de SPL.”
Sarah: “Wat was dan de relatie tussen de SPL en het ACIO?”
Dr. Neruda: “Bedoel je in de veertiger jaren?”
Sarah: “Allereerst, hoever gaat dit terug in de tijd?”
Dr. Neruda: “De SPL werd in 1938 geformeerd. Er bestond een sterke ontwikkeling – vooral in Europa – in atoomenergie. De SPL was oorspronkelijk ontworpen om de atoomsplitsing als een alternatieve energiebron en ook als een mogelijke militaire toepassing te ontwikkelen.”
Sarah: “Waarom gebeurde dit zo in het geheim?”
Dr. Neruda: “In de late dertiger jaren was er sprake van een grote politieke onrust in Europa en de V.S. was niet zeker wie het kon vertrouwen. Het was overtuigd dat de atoomsplitsing het antwoord was op een superieure technische oorlogsvoering en wilde dit absoluut niet met anderen delen. Het werd ook opgeschrikt door de plotselinge vorderingen in de Europese gemeenschap van fysici, en de VS vond het daarom noodzakelijk sommige van zijn beste mensen te concentreren om een laboratorium van wereldklasse in te richten, die bemand zou worden met de knapste koppen van de planeet.
Sarah: “Hoe konden de knapste koppen van de planeet plotseling door de Amerikaanse regering weggeplukt worden zonder dat dit opgemerkt zou worden door de wetenschappelijke gemeenschap? Hoe kun je dit geheim houden?”
Dr. Neruda: “Ze zochten geen gevestigde leiders onder de fysici. Zij wilden de jonge, aankomende genieën die nog relatief onbekend waren, maar die onder leiding en met de beste beschikbare technologie iets bijzonders konden ontwikkelen.”
Sarah: “Zoals de transistor?”
Dr. Neruda: “Zoals de transistor.”
Sarah: “Dus, de SPL werd in 1938 opgericht en wanneer gebeurde dit met het ACIO?”
Dr. Neruda: “Het werd in 1940 opgericht, kort na de SPL.”
Sarah: “Waarom?”
Dr. Neruda: “Gedeeltelijk kwam dit omdat het management binnen de SPL vreesde te worden ontdekt door het Congres. Dus ze besloten de Black Root te construeren, wat de codenaam was van het ACIO, om een laboratorium te bouwen die ontoegankelijk was voor de politieke machten of de media. Vervolgens wilden zij niet dat de onderzoeksagenda van de SPL zouden concurreren met ET- kwesties. Toen dit alles voor de eerste keer gebeurde, waren de ET’s en de UFO’s toch steeds een onderwerp voor grote debatten binnen de SPD. De meeste SPL leiders geloofden dit niet. Er was geen hard bewijs.
Maar toen het eerste ruimteschap in ongeschonden staat werd gevonden, veranderde dit de mening van iedereen in de SPL en werd er besloten dat er een afzonderlijke onderzoeksagenda ontwikkeld moest worden, en dat er twee geheime laboratoria moesten komen. Dus Black Root, of het ACIO zoals het later bekend werd, werd achter de SPL opgericht op een dieper niveau van geheimhouding. Het was tot op twee niveaus diep onbekend.”
Sarah: “Verwees je naar het Roswell incident toen je sprak over een ruimteschip in onbeschadigde staat?’
Dr. Neruda: “Nee. Dit was een achtergelaten ruimteschip dat in de wateren voor de kust van Florida in 1940 werd gevonden.”
Sarah: “Het was verlaten? Wie vond het?”
Dr. Neruda: “Volgens de verhalen vond een toevallige recreant het in het water op een diepte van 20 meter. Het was in een perfecte staat.”
Sarah: “Wat gebeurde er met de recreant?”
Dr. Neruda: “De Marine ontving een anonieme tip. De persoon die het ontdekte werd nooit gevonden. We ontdekten echter later dat dit allemaal in scène was gezet.”
Sarah: “In scène gezet?”
Dr. Neruda: “In de betekenis dat het door de Corteum was georkestreerd,”
Sarah: “Dus dit was een ruimteschip van de Corteum dat achtergelaten was om door de Marine ontdekt te worden?”
Dr. Neruda: “Op die manier wilden ze een eerste contact maken.”
Sarah: “Door een van hun ruimteschepen in de oceaan achter te laten om daarna onze Marine te bellen om hen te vertellen waar ze deze konden vinden. Shit, dat is eigenaardig!”
Dr. Neruda: “Maar het kostte wel drie telefoontjes om iemand zover te krijgen dat er een onderzoek werd ingesteld.”
Sarah: “Oké, dus zo kwam het ACIO in het spel. Wanneer raakte jij hierbij betrokken?”
Dr. Neruda: “In 1956. Mijn vader ontdekte een beschadigd ruimteschip in de jungles van Bolivia tijdens een jachtpartij. Het was een driehoekig schip van ongeveer zeventig meter lang, bijna gelijkzijdig. Er bevonden zich 26 bemanningsleden in het schip. Allen dood.”
Sarah: “Corteum?”
Dr. Neruda: “Nee, dit schip werd later geclassificeerd als een Zeta- schip, Het was op een verkenningsvlucht, gelijktijdig met de jachtpartij van mijn vader. Zij waren zo ongelukkig tijdens de vlucht in een elektrische storm verzeild te raken en crashten. Mijn vader was een handelaar in elektronica, meestal voor de Boliviaanse militairen.”
Sarah: “Ik weet dat je me dit verhaal al eerder hebt verteld, maar wil je dit nog even herhalen voor mijn verslag?”
Dr. Neruda: “Mijn vader ontdekte een specifieke technologie in het schip en maakte toen contact met een militaire official in de Boliviaanse regering waarmee hij bevriend was. In het begin was mijn vader geïnteresseerd in de verkoop van het schip aan de Boliviaanse militairen, maar al snel kwam dit onder de aandacht van de VS militairen – speciaal de SPL. Een directeur van de SPL ontmoette mijn vader, kreeg de locatie van het schip te horen en voerde binnen drie dagen een volledige reddingsoperatie uit.
In ruil hiervoor kreeg hij het Amerikaanse staatsburgerschap en een rol in de SPL.”
Sarah: “Waarom onderhandelde je vader over de ruil en waarom vroeg hij geen geld?”
Dr. Neruda: “Hij wist dat dit de enige manier was om zijn en mijn leven te redden. Hij verkreeg de controle over een navigeertechnologie die aan boord was van het schip en droeg alles over aan de SPL.”
Sarah: “En wat kreeg de Boliviaanse regering?”
Dr. Neruda: “Zij werden flink betaald.”
Sarah: “Dat is alles?”
Dr. Neruda: “In de zeven jaren tussen 1952 en 1959 werden zeven andere ruimteschepen gevonden onder gelijke omstandigheden als in het geval van mijn vader. Slechts één werd binnen het territorium van de VS gevonden. De andere zes werden vrijwillig overhandigd aan onze militairen in ruil voor geld.”
Sarah: “Dus deze landen wilden niets te maken hebben met de politieke implicaties?”
Dr. Neruda: “Dat wel, maar ze wilden ook het geld en een vriendschappelijke alliantie met de VS militairen. Zij zagen toekomstige voordelen in de vorm van gedeelde technologieën, militaire bescherming, leningen en vele andere immateriële voordelen. In het kort, het was een slimme politiek. Bovendien bezat geen enkel ander land, buiten de Sovjet Unie, laboratoria zoals die van het ACIO. Wat hadden ze kunnen doen met deze ruimteschepen?”
Sarah: “Jouw vader en jij gingen naar de Verenigde Staten – waardoor hij in dienst kon treden bij de SPL en wat ging hij daar doen?”
Dr. Neruda: “Mijn vader was niet alleen maar een eenvoudige verkoper voor de Boliviaanse regering, hij was een elektronisch deskundige met de graad van elektronisch ingenieur. Hij had verschillende patenten op zijn naam staan, maar werd wel gezien als een dromer en een verloren ziel, denk ik.”
Sarah: “Leeft hij nog?”
Dr. Neruda: “Nee.”
Sarah: “Het spijt me. Wat is er met de rest van de familie gebeurd? Kwamen alleen je vader en jij naar Amerika?”
Dr. Neruda: “Ik was enig kind. Mijn moeder stierf kort nadat ik geboren werd. Ik was pas vier jaar oud toen we in de Verenigde Staten kwamen. Ik heb geen heldere herinneringen van mijn thuis in Sorata.”
Sarah: “Waar ligt Sorata?”
Dr. Neruda: “Ten noorden van La Paz, oostelijk aan het eind van Lake Titicaca.”
Sarah: “Misschien heb ik te veel X-Files gezien, maar ik kan nauwelijks geloven dat je vader over een baan bij de SPL kon onderhandelen en staatsburger werd van de Verenigde Staten. Kun je me uitleggen hoe hij dit presteerde?”
Dr. Neruda: “Hij vroeg het gewoon. Zo moeilijk was dat niet. Hij is een man die perfect Engels spreekt, veel van elektronica afweet en wat politieke invloed heeft. Maar nog belangrijker was dat hij de SPL naar een heel belangrijke ontdekking leidde die miljarden dollars waard was in onderzoek en ontwikkeling. En mijn vader was handig genoeg om het ruimteschip te fotograferen en de elektronische componenten in veiligheid te brengen die voor de navigatie nodig waren. Hij had deze zorgvuldig beveiligd door instructies achter te laten voor verspreiding wanneer hem iets zou overkomen.”
Sarah: “Begrijp me niet verkeerd, maar zei je niet dat er alleen maar genieën werden aangetrokken binnen het ACIO? En ik neem aan dat je vader niet hiertoe behoorde.”
Dr. Neruda: “Nee, hij was geen genie. Maar hij was slim genoeg om een waarde toe te voegen aan enkele terugontwikkelingsprojecten die in het ACIO bezig waren – speciaal die deel uitmaakten van de semi-geleiders.”
Sarah: “En dit alles gebeurde halverwege de vijftiger jaren?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Was Vijftien er al in die tijd?”
Dr. Neruda: “Nee. Hij kwam bij het ACIO in het voorjaar van 1958.”
Sarah: “Dus hij kende je vader?”
Dr. Neruda: “Mijn vader – geloof het of niet – werd een hoog geplaatste directeur van het ACIO in het laatste deel van zijn loopbaan, voor een belangrijk deel dankzij Vijftien, die een onmiddellijke sympathie had voor mijn vader. Besef dat Vijftien Spaans was. Mijn vader kende Vijftien goed, zoals iedereen, en hij had het grootste respect voor hem.”
Sarah: “Maakte je vader deel uit van de Labyrint Groep?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Wanneer kwam je in aanraking met de Labyrint Groep en zijn missie?”
Dr. Neruda: “Vijftien introduceerde me bij een vergadering die ik nooit zal vergeten.”
Sarah: “Wanneer was dat?”
Dr. Neruda: “18 september 1989.”
Sarah: “Wat gebeurde er?”
Dr. Neruda: “Vijftien toonde me een reeks technologieën die deel uitmaakten van een TTP (Technology Transfer Program) met de Corteum. Hij vertelde me toen dat het delen van het brein activeerde die de onbewuste gegevensstroom verbond met het bewuste denken. Hierdoor kwam er een meer effectieve stroom gegevens vrij voor het bewuste verstand.”
Sarah: “Kun je me uitleggen hoe het werkt?”
Dr. Neruda: “Ik zal mijn best doen, maar het is een technische uitleg. Ik weet niet hoe ik het anders moet doen.”
Sarah: “Probeer maar. Ik geef je wel een teken wanneer ik het niet meer begrijp.”
Dr. Neruda: “Er is een deel van het brein dat bekend staat als het ‘thalamocorticaal’ systeem (hersenschors). De Corteum technologie activeert dat speciale deel van de hersenen, die een klein groepje hersencellen binnen dit systeem dwingt om zich naar een bewustzijn van hogere orde uit te breiden. Dit zijn de neurale coördinaten van het bewustzijn, die een ratio van een hogere orde binnenbrengt die zeer nuttig is voor wetenschappelijk onderzoek, mathematica en in het algemeen voor probleemoplossing. Ja?”
Sarah: “Ik begrijp het een beetje. Maar wat is de rol van deze technologie voor de Labyrint Groep?”
Dr. Neruda: “Toen Vijftien voor de eerste keer kennismaakte met de Corteum TTP, was hij de eerste die deze technologie op zijn eigen brein uitprobeerde …
Sarah: “”Ja, ik herinner me dit weer. Hij kreeg kort daarna een visioen van BST. Juist?”
Dr. Neruda: “Correct.”
Sarah: “En hierdoor installeerde hij de Labyrint Groep om de ontwikkeling van BST te vervolgen. Juist?”
Dr. Neruda: “Ja.”
Sarah: “Dus iedereen die door Vijftien werd aangesteld moest deze Corteum technologie ondergaan, met als gevolg dat iedereen slimmer werd. En niemand buiten de Labyrint Groep vermoedde dat de Labyrint Groep bestond?”
Dr. Neruda: “Voor zover ik weet, niemand.”
Sarah: “Oké, terug naar het verhaal over Vijftien. Wat gebeurde er?”
Dr. Neruda: “Iedereen die Vijftien enigszins kent, weet dat hij zeer geïnteresseerd was in tijdreizen, maar ik had tot op die dag niet het flauwste idee hoe sterk zijn belangstelling was. Hij gaf een verklaring over de fysica achter het BST plan en hoe de Cordeum een vitale rol speelde in deze ontwikkeling. Hij wilde mij aantrekken voor een nieuw project dat gerelateerd was aan de BST ontwikkeling en toen hij de aard van het project uitlegde, schudde ik uit ongeloof mijn hoofd toen hij zei dat ik die job aankon.”
Sarah: “Wat hield dit in?”
Dr. Neruda: “Het was een project inzake het ontwerpen en ontwikkelen van een geavanceerde neurologische selectietechniek voor het menselijk brein, een onderwerp waarover ik weinig wist. Ik liet mijn bezwaren horen, maar Vijftien legde uit dat niemand anders hier iets vanaf wist, dus dat het niets uitmaakte wanneer ik dit onderzoek zou gaan doen. En toen gaf hij terloops even een uitleg over de Corteum technologie voor de verbetering van het functioneren van de hersenen. Dit gebeurde toen hij me vertelde dat al het personeel met een betrouwbaarheidsverklaring van twaalf uitgenodigd werd dit proces te ondergaan.”
Sarah: “Ik neem aan dat iedereen die uitnodiging aannam.”
Dr. Neruda: “Dat is een juiste veronderstelling, hoewel sommigen zich terugtrokken.”
Sarah: “Waarom?”
Dr. Neruda: “De informatiecapaciteit van het gemiddelde brein is zeer beperkt. Wanneer je de verbinding tussen het bewuste en het onbewuste versterkt, gooit het bewuste verstand de datastroombreedte van de informatie eruit en krijgt de neiging om als een waarnemer op te treden van de alternatieve staten van het bewustzijn. Met andere woorden, het breinverbeteringsproces activeert een snelle en vloeiende verschuiving tussen de bewustzijnsstaten, niet anders dan een versnelde diavoorstelling waarbij elke dia een andere bewustzijnsstaat vertegenwoordigt.”
Sarah: “Ik denk dat ik je kan volgen, maar is het niet belangrijk wanneer je dit neveneffect kunt controleren?”
Dr. Neruda: “Dat dacht ik ook, zoals iedereen. Sommigen werden hierdoor meer beïnvloed dan anderen en het was typisch dat het slechts een paar weken duurde voordat het hogere verstand dit begon te integreren in zijn dynamische kern.”
Sarah: “Oké, genoeg over het brein. Ik zou terug willen keren naar de Labyrint Groep. Je vertelde in het eerste interview dat dit de meest geheime organisatie op deze planeet is, ondanks het feit dat dit de meest invloedrijke organisatie is. Hoe kan deze in het geheim werken en toch zoveel invloed krijgen?”
Dr. Neruda: “De Labyrint Groep is een ondergroep van het ACIO die absoluut geheim is. Het belangrijkste doel was een organisatie te creëren voor de zuiverste technologieën die deel uitmaakten van de TTP’s die Vijftien uitonderhandelde met de Zeta’s en de Corteum. Vijftien wilde deze technologieën niet binnen het ACIO, waar zij binnen het bereik van de SPL waren en mogelijk van de NSA. Hij wilde deze nieuwe technologieën kunnen vernieuwen, analyseren en samenvoegen tot een geheel alvorens hij uitzocht hoe hij deze kon afzwakken tot minder krachtige technologieën die geëxporteerd konden worden naar de SPL of private bedrijven waarmee we werkten.
Wij gebruikten de beste beveiligingstechnologieën die er bestaan. Hierdoor konden we onze technologieën beveiligen tegen elke vijandige macht. Hierdoor kon het personeel van de Labyrint Groep zich volledig richten op de toepassingen van deze zuivere technologieën ter bevordering van de BST plannen.
Onze invloed wordt door niemand begrepen, omdat wij erin geslaagd zijn deze afgezwakte technologieën achter de schermen vrij te geven, die worden gebruikt door onze militairen, het NSA, DARPA en private bedrijven die door ons zijn uitgekozen.
Sarah: “Ik dacht dat je zei dat je zelfs voor de private industrie werkte?”
Dr. Neruda: “De Labyrint Groep werkt niet rechtstreeks met de private sector. Maar sommige technologieën filteren door naar de private sector.”
Sarah: “Zoals de transistor?”
Dr. Neruda: “Nee. In feite was de transistor meer de ontwikkeling van de SPL.”
Sarah: “Geef me dan een meer recent voorbeeld waarbij de Labyrint Groep en de private sector waren betrokken. Iets waarvan ik me misschien bewust ben”
Dr. Neruda: “Ik kan niets bedenken wat jou op dit moment bekend in de oren zou klinken. Onze technologieën verschijnen niet op de voorpagina van de Newsweek of de Time.”
Sarah: “Ik wil alleen maar informatie die ik later bevestigd kan krijgen. Het transistorverhaal, hoewel interessant, geeft me niets om op door te gaan. Ik betwijfel of Shockley nog steeds leeft?”
Dr. Neruda: “Allereerst, hij was toen nog in leven, hij heeft nooit de invloed van de SPD in zijn onderzoek bekend gemaakt. Ten tweede, hij stierf ongeveer acht jaar geleden.”
Sarah: “Wat kun je me dan vertellen dat een bevestiging is – al is het maar in lichte mate – dat de Labyrint Groep zou kunnen bestaan?”
Dr. Neruda: “Niets. Je kunt op geen enkele manier bepaalde zaken terugherleiden naar de Labyrint Groep. Dat kan ik niet genoeg benadrukken. Onze manieren op technologieën naar de private sector door te filteren zijn bijzonder subtiel.”
Sarah: “Oké dan. Geef me dan alleen maar een voorbeeld.”
Dr. Neruda: “De Labyrint Groep ontwikkelde een computersysteem die we ZEMI noemen. Een onderdeel van de unieke eigenschappen van ZEMI is dat zijn informatiestructuur gebaseerd is op een nieuwe mathematische vorm voor informatieopslag, hercombineerbare codering en datacompressie. Het was een mathematica die voorzag in kwantumverbeteringen in elk van deze drie gebieden. En wij deelden dit met de wetenschappers die betrokken waren bij het ontwerp van de MIG-29.”
Sarah: “De Russen? Bedoel je dat de Labyrint Groep met de Russische regering samenwerkte?”
Dr. Neruda: “Nee, wij hebben nooit rechtstreeks met regeringen samengewerkt. In dit geval werkten we met de Phazotron Research en Production Company in Moskou. We voorzagen hen van een hoeveelheid algoritmen, die zij weer gebruikten binnen hun informatie en radarsysteem voor vuurcontrole aan boord van MIG-29. Diezelfde algoritmen waren door Amerikaanse belangengroepen ontdekt en worden nu gebruikt in breedband afleversystemen voor de mondiale markt.”
Sarah: “Wie zijn die Amerikaanse groepen? Kun je mij namen geven?”
Dr. Neruda: “Het is niet een erg bekend bedrijf, maar zij gebruiken de naam Omnigon in San Diego.”
Sarah: “En Omnigon bezit deze technologie die oorspronkelijk door de Labyrint Groep was ontwikkeld voor de computeropslag van gegevens en nu gebruiken ze dit om breedband afleversystemen te bouwen? Kun je mij in gewone mensentaal mij vertellen wat deze netwerken doen?”
Dr. Neruda: “Er van uitgaand dat ze deze technologie op de juiste wijze gebruiken, wordt Omnigon in staat gesteld een belangrijke hoeveelheid functionaliteit in de schakelaars van het ATM netwerk in te bouwen en daardoor niet afhankelijk zijn serveroplossingen. Hierdoor neemt de snelheid en de doelmatigheid van een netwerk voor de gebruiker toe.”
Sarah: “Volgens mijn definitie is dit geen lekentaal. Maar dat hindert niet. Creëerde de Labyrint Groep deze technologie of het terugontwikkelen van de ET’s?”
Dr. Neruda: “In feite een beetje van beide. Ze werden ontwikkeld binnen de Labyrint Groep, maar de oorspronkelijke aanwijzingen kwamen van de Zeta’s, waardoor het terugontwikkelen van hun ruimteschip mogelijk werd.”
Sarah: “Op welke manier kreeg de organisatie in Rusland deze technologie van de Labyrint Groep?”
Dr. Neruda: “Vijftien kende een van de oudere wetenschappers op Phazotron en gaf hem dit idee. Het was een vriendelijk gebaar, waarvan hij dacht dat het later zijn nut zou opleveren om deze wetenschapper aan te trekken. Deze methode van delen creëert loyaliteit en het kan zo bekwaam gedaan worden dat de ontvanger van dit idee denkt dat het zijn idee was en dat het hem niet gewoon gegeven was.”
Sarah: “Maar je moest het spoor van deze technologieën volgen, want anders zou je niet weten hoe het in handen van Omnigon terecht kwam.”
Dr. Neruda: “Wij hebben mensen van de veiligheidsdiensten die ons deze gegevens verstrekken. Het zijn de noodzakelijk ‘mollen’ die werken binnen de belangrijkste onderzoekslaboratoria van de regering en van het militaire industriecomplex. In dit geval bracht een van onze mensen bij General Dynamics dit onder onze aandacht. Wij gebruiken zelfs de Remote Viewing (RV) technologie (op afstand zien) om onze meer geavanceerde technologieën op te sporen die we binnen belangrijke bedrijven hebben geplaatst.”
Sarah: “Misschien moeten hiermee stoppen. Ik weet dat je deze sessies graag kort houdt, hoewel ik graag in deze bedrijven zou willen duiken. Wil je, voordat het nacht wordt, er nog iets aan toevoegen?”
Dr. Neruda: “Nee, niet echt. Ik denk dat we vanavond veel informatie hebben onthuld over mijn persoonlijke filosofie, voor wat het waard is. Ik wil je eraan herinneren dat het mijn filosofie is. Ik wil het een ander niet opdringen. En ik wil helemaal geen speciale boodschap of levensstijl preken. Ik hoop dat we in onze volgende sessie, met jouw hulp, ons meer kunnen concentreren op de WingMakers en dat we misschien mijn persoonlijke standpunten over de kosmologie e.d. tot een minimum kunnen beperken.”
Sarah: “Ik zal het proberen, maar ik kan niets beloven. Ik had een volledige lijst met vragen over de WingMakers voor deze avond, maar op de een of andere manier kreeg ik het gevoel dat het interessant zou zijn om je beter te leren kennen. Ik zal morgen mijn best doen om mij aan het onderwerp te houden. Heb je nog suggesties?”
Dr. Neruda: “Ik denk dat de kunstobjecten zeer interessant zijn, dus ik denk dat wij ons daarop moeten richten.”
Sarah: “Ik zal mijn best doen. Dank je.”
Dr. Neruda: “Graag gedaan, Sarah. Ik dank ook jou.”
Het einde van sessie drie.
(vertaald: Harmen Schouwerwou www.unitynet.nl)