Ziektepatronen en hun mogelijke emotionele betekenis
De meeste lichamelijke klachten (ziekten, pijnen, ontstekingen, enz…) zijn dikwijls uitlopers van niet gevoelde, emotionele pijn. Wat we niet durven te voelen, heeft de neiging zich zodanig te kristalliseren of te verharden dat we er niet meer ‘omheen’ kunnen kijken. Wat we dan ‘ziekte’ noemen is in de meeste gevallen slechts verharde energie die te lange tijd geen aandacht heeft gekregen. Ziekte is gewoonlijk de staat waarin ons lichaam verkeert als de liefdevolle zorg voor onszelf te lang wordt tegengehouden. Het lichaam moet dan ingrijpen om onze aandacht te vestigen op datgene wat emotioneel of psychisch aan de orde is.
Ons lichaam kan aan de noodrem trekken en een klachtenpatroon creëren om ons als het ware te motiveren bij onszelf stil te staan. Als we de spanning steeds verder opvoeren, dan knijpen we als het ware steeds meer de energiekanalen af waardoor er minder levenskracht de cellen kan bereiken. Er ontstaat een spannings-situatie die schreeuwt om een ventiel om te kunnen ontsnappen.
Geven we ons lichaam geen uitlaatklep – door ontspanning, praten over je emoties, lichaamswerk, vergeving, enz… -, dan wordt de druk onderhuids opgevoerd. Gevoelige lichaamsorganen zullen dan het eerst reageren op deze overdruk.
Een ontsteking bijvoorbeeld is een fysiek geworden innerlijk conflict dat zich aan ons kenbaar wil maken door op een pijnlijke wijze van binnen naar buiten te drukken. Zo heeft in feite elk klachtenpatroon een emotionele of psychische boodschap of inzicht die onze relatie met onszelf (ons Ware Zelf) wil herstellen.